Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасць мая!
Што маё сэрдца да вас парывае,
Чым так прыкованы я.
К вам,мае узгорачкі роднага поля,
Рэчкі,курганы,лясы,
Поуныя смутку і жальбы нядолі,
Поуныя сумнай красы?
Толькі я лягу і вочы закрыю,
Бачу я вас прад сабой.
Ціха праходзіце вы,як жывыя,
Ззяючы мілыя красой.
Чуецца гоман мне спелае нівы,
Ціхая жальба палёу,
Лесу высокога шум-гуд шчаслівы,
Песня магутных дубоу...
Вобразы мілыя,вобразы смутныя,
Родныя вёскі і люд!
Песні цягучыя,песні пакутныя...
Бачу і чую вас тут.
The images are cute native land,
My sorrow and joy!
What my heart breaks for you,
Than I am so chained.
To you, my hills of the native field,
Rivers, mounds, forests,
Full of sorrow and grief of misery,
Full of sad beauty?
I'll just lie down and close my eyes,
I see you in front of me.
You pass quietly, as alive,
Shining with lovely beauty.
I hear the noise of a ripe cornfield,
The silent complaint of the field,
The woods are high noise-hum happy,
A song of mighty oaks ...
The images are cute, the images are vague,
Native villages and people!
Songs are long, songs are painful ...
I see and hear you here.
