Текст песни Инна Афанасьева - Uciekaj, moje serce

Gdzieś w hotelowym korytarzu krótka chwila,
Splecione ręce, gdzieś na plaży oczu błysk,
Wysłany w biegu krótki list,
Stokrotka śniegu, dobra myśl -
To wciąż za mało, moje serce, żeby żyć.
Uciekaj, skoro świt, bo potem będzie wstyd
I nie wybaczy nikt chłodu ust Twych.

Deszczowe wtorki, które przyjdą po niedzielach,
Kropelka żalu, której winien jesteś ty;
Nieprawda, że tak miało być,
Że warto w byle pustkę iść -
To wciąż za mało, moje serce, żeby żyć.
Uciekaj, skoro świt, bo potem będzie wstyd
I nie wybaczy nikt chłodu ust, braku słów.
Uciekaj, skoro świt, bo potem będzie wstyd
I nie wybaczy nikt chłodu ust Twych.

Odloty nagłe i wstydliwe, nie zabawne,
Nic nie wiedzący, a zdradzony pies czy miś.
Załośnie chuda kwiatów kiść,
I nowa złuda, nowa nić -
To wciąż za mało, moje serce, żeby żyć.
Uciekaj, skoro świt, bo potem będzie wstyd
I nie wybaczy nikt chłodu ust, braku słów.
Uciekaj, skoro świt, bo potem będzie wstyd
I nie wybaczy nikt chłodu ust Twych.

УБЕГАЙ, МОЁ СЕРДЦЕ

Короткий миг в пустом отеле в коридоре.
Сплетенье рук. Блеск глаз на пляже. Тёплый бриз.
Письма помятый в спешке лист.
Снежинкой - радостная мысль.
Как это мало, моё сердце, чтобы жить.
Убегай, день спешит,
Ведь позже вспыхнет стыд,
Никто уж не простит холод губ твоих.

Дождливый вторник заменивший воскресенье.
Немного грусти, и повинен в этом ты.
Неправда, что должно так быть,
Что снова в пустоте бродить,
Как это мало, моё сердце, чтобы жить.
Убегай, день спешит,
Ведь позже вспыхнет стыд,
Никто уж не простит холод губ, краткость слов.
Убегай, день спешит,
Ведь позже вспыхнет стыд,
Никто уж не простит холод губ твоих.

Отлёты спешны и стыдливы, не забавны.
Твой пёс и мишка не поймут - как объяснить?
Сирени выцветшая кисть.
Обманов новых вьётся нить.
Как это мало, моё сердце, чтобы жить.
Убегай, день спешит,
Ведь позже вспыхнет стыд,
Никто уж не простит холод губ, краткость слов.
Убегай, день спешит,
Ведь позже вспыхнет стыд,
Никто уж не простит холод губ твоих.

Gdzieś w hotelowym korytarzu krótka chwila,
Splecione ręce, gdzieś na plaży oczu błysk,
Wysłany w biegu krótki list,
Stokrotka śniegu, dobra myśl -
To wciąż za mało, moje serce, żeby żyć.
Uciekaj, skoro świt, bo potem będzie wstyd
I nie wybaczy nikt chłodu ust Twych.

Deszczowe wtorki, które przyjdą po niedzielach,
Kropelka żalu, której winien jesteś ty;
Nieprawda, że ​​tak miało być,
Że warto w byle pustkę iść -
To wciąż za mało, moje serce, żeby żyć.
Uciekaj, skoro świt, bo potem będzie wstyd
I nie wybaczy nikt chłodu ust, braku słów.
Uciekaj, skoro świt, bo potem będzie wstyd
I nie wybaczy nikt chłodu ust Twych.

Odloty nagłe i wstydliwe, nie zabawne,
Nic nie wiedzący, a zdradzony pies czy miś.
Załośnie chuda kwiatów kiść,
I nowa złuda, nowa nić -
To wciąż za mało, moje serce, żeby żyć.
Uciekaj, skoro świt, bo potem będzie wstyd
I nie wybaczy nikt chłodu ust, braku słów.
Uciekaj, skoro świt, bo potem będzie wstyd
I nie wybaczy nikt chłodu ust Twych.

Flee MY HEART

Brief moment in an empty hotel in the hallway.
Plexus hands. Bright eyes on the beach. Warm breeze .
Letters rumpled sheet in a hurry .
Snowflake - joyful thought .
As it is a little , my heart to live.
Flee day hurry
After later flare shame
No I do not forgive your lips cold .

Rainy Tuesday replaced Sunday.
Little sadness , and you are guilty of this .
True, what should it be
That emptiness again roam
As it is a little , my heart to live.
Flee day hurry
After later flare shame
No I do not forgive the cold lips , short words.
Flee day hurry
After later flare shame
No I do not forgive your lips cold .

Departures hastily and bashfully , not funny.
Your dog and the bear will not understand - how to explain ?
Faded lilac brush .
Deceptions new thread winds .
As it is a little , my heart to live.
Flee day hurry
After later flare shame
No I do not forgive the cold lips , short words.
Flee day hurry
After later flare shame
No I do not forgive your lips cold .