Жыў на свеце прынц, які вельмі хацеў ажаніцца з прынцэсай, ды толькі з сапраўднай. Ён шукаў яе ўсюды, але нешта ўсё было яму не даспадобы: прынцэс шмат, а вось ці сапраўдныя яны, зразумець прынц не мог. Вярнуўся ён дадому і зажурыўся: вельмі яму хацелася сустрэць сапраўдную
прынцэсу.
Аднойчы ўвечары пайшоў дождж, а пасля разбушавалася
жахлівая навальніца. Стары кароль пачуў, як у гарадскую браму пастукалі, і пайшоў адчыняць. Ля брамы стаяла прынцэса. Якая ж яна была ад дажджу і непагадзі! Вада сцякала з яе валасоў і сукенкі проста ў чаравікі і выцякала з-пад пятак. І ўсё ж яна назвала сябе сапраўднай прынцэсай.
«Ну, гэта мы праверым!» – падумала старая каралева, але нічога не сказала, а толькі пайшла ў спальню, зняла з ложка ўсе пярыны і падушкі, паклала на дошкі гарошыну, а затым узяла дваццаць пярын і паклала іх на гарошыну.
На гэты ложак прынцэса і легла спаць.
Ранкам яе спыталі, як ёй спалася.
– Ах, проста жудасна! – адказала прынцэса. – Я за ноч вачэй не звяла. Не ведаю, што ў мяне быў за ложак! Я ляжала на чымсьці цвёрдым, і цяпер у мяне ўсё цела ў сіняках. Гэта нейкі кашмар!
Тут усе зразумелі, што перад імі – сапраўдная прынцэса. Яна ж адчула гарошыну праз дваццаць пярын! Толькі сапраўдная прынцэса можа быць такой далікатнай.
Прынц з ёй ажаніўся, бо цяпер ён ведаў, што знайшоў сваю сапраўдную прынцэсу, а гарошына трапіла ў музей, дзе на яе дагэтуль можна паглядзець, калі яе ніхто не скраў. Ведайце ж, што ўся гэтая гісторыя – чыстая праўда!
Жил-был принц, который очень хотел жениться на принцессе, но только на настоящей. Он искал ее везде, но что-то его не радовало: принцесс было много, но принц не мог понять, настоящие ли они. Он вернулся домой и был печален: ему очень хотелось встретить настоящую принцессу. Однажды вечером пошел дождь, а потом разразилась страшная буря. Старый король услышал стук в городские ворота и пошел их открывать. У ворот стояла принцесса. Как она выглядела от дождя и непогоды! Вода стекала по ее волосам и платью прямо в туфли и вытекала из-под каблуков. И все же она называла себя настоящей принцессой. «Ну, это мы проверим!» — подумала старая королева, но ничего не сказала, а только пошла в спальню, сняла с кровати все перины и подушки, положила на доски горошину, а потом взяла двадцать перин и положила их на горошину.
Принцесса легла спать на эту кровать.
Утром ее спросили, как она спала. – О, это было просто ужасно! – ответила принцесса. – Я не сомкнула глаз в ту ночь. Я не знаю, какая у меня была кровать! Я лежала на чем-то жестком, и теперь все мое тело в синяках. Это какой-то кошмар!
В этот момент все поняли, что смотрят на настоящую принцессу. Она почувствовала горошину через двадцать перин! Только настоящая принцесса может быть такой нежной.
Принц женился на ней, потому что теперь он знал, что нашел свою настоящую принцессу, а горошина оказалась в музее, где ее можно увидеть и сейчас, если ее никто не украл. Знайте, что вся эта история – абсолютная правда!
