Здароў, марозны, звонкі вечар!
Здароў, скрыпучы, мяккі снег!
Мяцель не вее, сціхнуў вецер,
І волен лёгкіх санак бег.
Як мары, белыя бярозы
Пад сінявой начной стаяць.
У небе зоркі ад марозу
Пахаладзеўшыя дрыжаць.
Вільготны месяц стуль на поле
Празрысты, светлы стоўп спусціў
І рызай срэбнаю раздолле
Снягоў сінеючых пакрыў.
Узрывайце ж іх санямі, коні!
Звіні, вясёлых бомаў медзь!
Вакол лятуць бары і гоні,
У грудзях пачала кроў кіпець.
Здравствуй, морозный, звонкий вечер!
Здравствуй, скрипучий, мягкий снег!
Метель не дует, ветер стих,
И бегут вольные лёгкие сани.
Как сны, белые берёзы
Стоят под синей ночью.
На небе звёзды от инея
Застыли и дрожат.
Влажная луна здесь, на поле
Опустила прозрачный, светлый столб
И серебряным одеянием
Пространство синих снегов покрыла.
Взрывайте их, кони, своими санями!
Звените, медь весёлых гоготов!
Кровь закипела в груди.
