Μήτε λιόγερμα δεν είναι
Μήτε παπαρούνες είναι
Αίμα είναι δάκρυ γίνε
Στάλα στάλα το αίμα πλύνε
Πάνε μέρες που οι λύκοι
Κλαίνε δίχως τελειωμό
Κι ανασαίνουνε το χώμα
Που μυρίζει σκοτωμό
Μαύρη η ψυχή και ανοίκει
Στου παιδιού μου τον φωνιά
Σαν θα έβγει του απ' το στομα
Θα μερέψουν
Θα μερέψουν
Θα μερέψουν τα βουνά
Ни один
Ни один из маков нет
Кровь - это слеза
Капельная застойная кровь
Бывают дни, когда волки
Плакать без конца
И они дышат почвой
Что пахнет убийством
Черная душа и открывается
К голосу моего ребенка
Как будто это будет из уст
Они будут дрожать
Они будут дрожать
Они получат горы
