Γυρνώ τα βράδια με τισ σκέψεισ μου πιο γέρικεσ
Χαμογελώντασ στα παιχνίδια τησ ζωήσ
Κοιτάζω μέσα μου τισ μακρινέσ αμερικέσ
Τα όνειρα μου στισ ακτέσ μιασ εποχήσ
Πόσο δειλόσ στον εαυτό μου φαίνομαι
Πόσο μικρόσ και πόσο αδαήσ
Σαν ναυαγόσ σ' ένα κομμάτι στέκομαι
Και περιμένω ένα σινιάλο για να 'ρθεισ
Κι ανακαλύπτω στισ χιλιάδεσ λεπτομέρειεσ
Την ομορφιά στισ κουβέντεσ που θα πεισ
Και κάνω κύκλουσ γιατί ζεισ στισ περιφέρειεσ
Μα εσύ διαλέγεισ την πορεία τησ σιωπήσ
Το βράδυ αυτό θα μείνει αξημέρωτο
Το βράδυ αυτό δεν ξέρει τι να πει
Το βράδυ αυτό θα είναι ανημέρωτο
Από αγάπεσ αγκαλιέσ και μουσική
Σ' ένα βιβλίο που έκρυψα τισ σκέψεισ μου
Οι δυο σελίδεσ που σπείραν τη ζωή
Έπεσαν κάτω και βγήκαν απ' τη σχέση μου
Ούτε που έσκυψα να δω τι θα συμβεί
Я переворачиваю вечера своими старыми мыслями,
Улыбаясь играм жизни,
Я смотрю внутрь себя на далёкие Америки,
Мои мечты на берегах эпохи,
Каким трусливым я кажусь себе,
Каким маленьким и невежественным,
Как потерпевший кораблекрушение, стою на одном месте,
И жду сигнала, чтобы ты пришёл,
И открываю в тысяче деталей,
Красоту в словах, которые ты скажешь,
И я хожу по кругу, потому что ты живёшь на периферии,
Но ты выбираешь путь тишины,
Эта ночь останется неосвещенной,
Эта ночь не знает, что сказать,
Эта ночь будет неосвещенной,
Любящих объятий и музыки,
В книге, в которой я спрятал свои мысли,
Две страницы, что пряли жизнь,
Они упали и выпали из моих отношений,
Даже когда я наклонился, чтобы посмотреть, что произойдёт.