Μεσ στο φτηνό ξενοδοχείο και στα σεντόνια των πολλών
Μεσ σε καθρέφτεσ δίχωσ μνήμη θα ξεκινήσουμε λοιπόν
Γλιστρούν τα όνειρα στον ύπνο όπωσ τα τρένα στο σταθμό
Και στην ανάσα σου γυρεύω κάποιο αρχαίο σκηνικό
Ίσωσ φταίνε τα φεγγάρια που ‘μαι τόσο μοναχή
Νιώθω πωσ γερνώ τα βράδια και χρωστάω στη ζωή
Ίσωσ φταίνε τα φεγγάρια και πολλοί με λεν τρελή
Που όλο ψάχνω στα σκοτάδια μήπωσ κάτι και συμβεί
Ίσωσ φταίνε τα φεγγάρια ίσωσ πάλι φταισ κι εσύ
Μια αχτίδα φωσ περνά τισ γρίλιεσ και σβήνει αυτά που γίναν χθεσ
Πώσ μπλέκουν λέω οι ιστορίεσ και των ανθρώπων οι τροχιέσ
Μεσ στο φτηνό ξενοδοχείο και στα σεντόνια των πολλών
Μεσ σε καθρέφτεσ δίχωσ μνήμη θα τελειώσουμε λοιπόν
Ίσωσ φταίνε τα φεγγάρια που ‘μαι τόσο μοναχή
Νιώθω πωσ γερνώ τα βράδια και χρωστάω στη ζωή
Ίσωσ φταίνε τα φεγγάρια και πολλοί με λεν τρελή
Που όλο ψάχνω στα σκοτάδια μήπωσ κάτι και συμβεί
Ίσωσ φταίνε τα φεγγάρια ίσωσ πάλι φταισ κι εσύ
В дешевом отеле и на простынях многих
В зеркалах без памяти мы начнем тогда
Сны скользят во сне, как поезда на станции
И в твоем дыхании я ищу какую-то древнюю обстановку
Может быть, это вина лун, что я так одинок
Я чувствую, что старею по вечерам и я должен жизни
Может быть, это вина лун, и многие называют меня сумасшедшим
Что я продолжаю искать в темноте на случай, если что-то случится
Может быть, это вина лун, может быть, это и твоя вина
Луч света проходит сквозь решетку и стирает то, что было вчера
Как переплетены, я говорю, истории и пути людей
В дешевом отеле и на простынях многих
В зеркалах без памяти мы закончим тогда
Может быть, Это вина лун, что я так одинок
Я чувствую, что старею по вечерам и я должен жизни
Может быть, это вина лун, и многие называют меня сумасшедшим
Что я Продолжай искать в темноте, вдруг что-то случится. Может, это вина луны, может, это и твоя вина тоже.