Πέφτει μια παράξενη βροχή
Πάνω στα παράθυρα τησ νύχτασ
Ποια συννεφιασμένη εποχή
Ξενυχτάει στο φωσ μιασ καληνύχτασ
Δε σου πάει ζωή στην ξαστεριά
Δε σου παν τα κίτρινα φεγγάρια
Πώσ να φτάσουν για παρηγοριά
Τέτοιασ ερημιάσ τα συναξάρια
Σώμα υποταγήσ φόβοσ
Είναι τησ φυγήσ νόμοσ
Μη μ' ακολουθείσ
Μια για την καρδιά φόβοσ
Δυο για την ψευτιά φόβοσ
Τρισ θα μ' αρνηθείσ
Πέφτει ένα σκοτάδι από σιωπέσ
Γύρω γύρω και στη μέση λύπη
Όλεσ η πληγέσ ειν' ανοιχτέσ
Και ο γιατρόσ του κόσμου απόψε λείπει
Τέτοιεσ ώρεσ στη γωνιά του νου
Μόλισ χαμηλώσει η περηφάνια
Βγαίνουν τα μαχαίρια του καημού
Και τησ μοναξιάσ τα γιαταγάνια
Σώμα υποταγήσ φόβοσ
Είναι τησ φυγήσ νόμοσ
Μη μ' ακολουθείσ
Μια για την καρδιά φόβοσ
Δυο για την ψευτιά φόβοσ
Τρισ θα μ' αρνηθείσ
Падает странный дождь
На окнах ночи
Какая пасмурная пора
Рассвет в свете доброй ночи
Ты не заслуживаешь жизни на небе
Не все жёлтые луны для тебя
Как синаксарий может достичь утешения?
Такая пустыня
Тело покорности страху
Это закон полёта
Не следуй за мной
Один за сердце страха
Два за ложь страха
Трижды ты отречёшься от меня
Опускается тьма тишины
Вокруг, вокруг и посреди печали
Все раны открыты
И врач мира отсутствует сегодня ночью
Такие часы в уголке разума
Как только опускается гордость
Выходят ножи горя
И одиночество – ятаганы
Тело покорности страху
Это закон полёта
Не следуй за мной
Один за сердце страха
Два за ложь страха
Трижды ты отречёшься от меня