Από παιδί είμαι ένα σώμα
που' χει ρίζα στον αέρα
Σώμα φυγής, μα εγώ παρέμεινα
κι εσύ πήγες πιο πέρα
Μάταια σ΄αναζητώ
Ότι και να θέλησα
άγρια μέλισσα
Και μου΄χει μείνει
το κεντρί στο χέρι βέρα
Ώρες μικρές στα σκοτεινά
του πόνου πιάνω τη συχνότητα
Σε θέλω τραγικά
Στην ταραγμένη μου ψυχή
θα είσαι πάντα εκκρεμότητα
Σαν πόρτα ανοιχτή
Που λείπεις μου' πέσε βαρύ
με αναμνήσεις σιγοκαιγομαι
Και λιώνω σαν κερί
Και αφού θεός που συγχωρεί εγώ δε λέγομαι
Να καίγεσαι όπως καίγομαι
Το ξέρω πως το μπλε στα
μάτια μου δεν είναι ακρογιάλι
Λάμπω σαν φως μα το σκοτάδι
στο σημάδι έχω βάλει
Αν με δεις να θυμηθείς ότι
με κατοίκησες και ότι με νίκησες
Δίχτυ πως μ' έπιασε ο
καημός απόψε πάλι
С детства я был телом.
имеющий корни в воздухе
Тело убегало, но я остался.
и ты пошел дальше
Я тщетно ищу тебя.
Все, что я хотел
дикая пчела
И я ушел
жало в руке обручальное кольцо
Маленькие часы в темноте
Я улавливаю частоту боли
Я ужасно тебя хочу.
В моей тревожной душе
вы всегда будете в ожидании
Как открытая дверь
Я скучаю по тебе, это тяжело.
Я медленно сгораю от воспоминаний.
И я таю как воск.
И поскольку меня не называют прощающим богом,
Гори, как я горю.
Я знаю, что синий цвет
Мои глаза — не пляж.
Я сияю, как свет во тьме.
Я отметил отметку.
Если увидишь меня, помни, что
Ты вселился в меня и победил меня.
Как меня поймала сеть?
Сегодня вечером снова печаль.