Μέρες και νύχτες φορτωμένες φεύγουν
Με πόθους όνειρα και μνήμες ζωντανές
Τα σύνορα κάποιας αγάπης μου γυρεύουν
Στις άδειες ώρες τις μοναχικές
Δεν έμαθα να ζω και ν'αγαπώ
Λιγότερο απ' όσο πάντα πρέπει
Σε ξένο σώμα τώρα κατοικώ
Και μ' άλλα μάτια η ψυχή μου βλέπει
Άσπρα και μαύρα τα πλακάκια σπίτι
Τα βήματά μου σε σκακιέρα τα κρατώ
Τόσο κοντά που είν' η ήττα από την νίκη
Δεν έχω λόγο για να περπατώ
Дни и ночи оставляют загруженными
С тоскливыми мечтами и яркими воспоминаниями
Границы любви ищут меня.
В пустые, одинокие часы
Я не научилась жить и любить.
Меньше, чем всегда необходимо
Теперь я нахожусь в чужом теле.
И другими глазами моя душа видит
Белая и черная плитка дома
Я продолжаю свои шаги на шахматной доске
Так близко поражение к победе
У меня нет причин идти пешком.
