Έχω πάψει να πιστεύω πια
Το ποίημα τησ αγάπησ
Το ποίημα τησ παρηγοριάσ
Τησ πιο γλυκιάσ απάτησ
Τώρα μοιάζει όνειρο
Που το 'σβησε η μέρα
Κι είναι η μέρα σκοτεινή
Και πώσ να δεισ πιο πέρα
Μα κι αν εγώ έχω χαθεί
Μη με ξεχνάσ ποτέ εσύ
Δώσ' μου μια νέα αρχή
Μεσ' στην καμένη γη
Μεσ' στην καμένη γη
Μη με ξεχνάσ εσύ
Έχω πάψει να πιστεύω πια
Τα ίδια παραμύθια
Που κάποτε ορκίστηκα
Πωσ λένε την αλήθεια
Τώρα δε βρίσκω τίποτα
Και τίποτα δε χάνω
Κι από τούτη τη ζωή
Αξίζω παραπάνω
Μα κι αν εγώ έχω χαθεί
Μη με ξεχνάσ ποτέ εσύ
Έχω πάψει να φοβάμαι πια
Τον αυστηρό σου νόμο
Μου είχε κόψει τα φτερά
Μου έκλεινε το δρόμο
Τώρα πάω πια παντού
Μα πουθενά δε φτάνω
Κι όσο χρωστάω πιο πολλά
Ξοδεύω παραπάνω
Μα κι αν εγώ έχω χαθεί
Μη με ξεχνάσ ποτέ εσύ
Я больше не верю.
Поэма о любви
Поэма утешения
Самый сладкий обман
Теперь это похоже на сон.
Где день стер его
И это темный день.
И как можно увидеть дальше?
Но даже если я потеряюсь
Никогда не забывай меня.
Дай мне новое начало.
В выжженной земле
В выжженной земле
Не забывай меня.
Я больше не верю.
Те же сказки
В этом я когда-то поклялся
Как они говорят правду?
Теперь я ничего не могу найти.
И я ничего не теряю.
И из этой жизни
Я заслуживаю большего.
Но даже если я потеряюсь
Никогда не забывай меня.
Я больше не боюсь.
Твой строгий закон
Он подрезал мне крылья.
Он преграждает мне путь.
Теперь я хожу везде.
Но я никуда не двигаюсь.
И чем больше я должен,
Я трачу больше.
Но даже если я потеряюсь
Ты никогда меня не забываешь?