Μύκονο άσπρη φρεγάτα
Μεθυσμένη από ασβέστη και φιλί
Έρχεται πάλι χειμώνασ
Και θα φύγω σαν έρημο πουλί
Έξω από το λιμάνι καρτερούν
Οι ανέμοι οι πικροί
Για να με πάρουνε πέρα
Μασ χωρίζουνε μύκονο μικρή
Έλα να βάλεισ δυο πανιά
Κι ένα σχοινί στην πλώρη
Να σε γυρίζω στο ντουνιά
Τ' αρχιπελάγου κόρη
Σε παγερή πολιτεία
Και στα φώτα τα κρύα σαν θα βγω
Σε παγωμένεσ αγάπεσ
Παγωμένεσ ματιέσ θε να πνιγώ
Μύκονο πέτρινο αστέρι
Μεσημέρι καφτό πελαγινό
Βαρκούλα θα σε στολίσω
Για ταξίδι κινάμε γιορτινό
Έλα να βάλεισ δυο πανιά
Κι ένα σχοινί στην πλώρη
Να σε γυρίζω στο ντουνιά
Τ' αρχιπελάγου κόρη
Белый фрегат Миконоса
Пьяный от лайма и поцелуев
Зима снова наступает
И я уйду, как птица пустыни
За пределами гавани ждут
Свирепые ветры
Чтобы унести меня
Они разлучают нас, маленький Миконос
Приди и поставь два паруса
И канат на носу
Чтобы превратить тебя в дунию
Дочь архипелага
В ледяном состоянии
И в холодном свете, когда я покину
В замерзшей любви
Я утону в замерзших глазах
Каменная звезда Миконоса
Жаркий морской полдень
Я украшу для тебя лодочку
Для праздничного путешествия мы отправляемся
Приди и поставь два паруса
И канат на носу
Чтобы превратить тебя в дунию
Дочь архипелага
