Καλύτερα με σκούρα ζελατίνα
Να πέφτει μπρος στα πόδια μου το φως
Τη μάνα μου την λέγανε Κατίνα
Και σπίτι μου κι αγάπη μου ο βυθός
Μ' αρέσουνε τα όμορφα φουστάνια
Που έχουνε στο πλάι τη ραφή
Εκεί μετράω εγώ την περηφάνια
Φαρμάκι όταν στάζει η οροφή
Και πάω και αγαπάω
Αχ τα πιο μεγάλα αγόρια
Την πόρτα τους χτυπάω
Μετά κοιμάμαι χώρια
Και πάω και αγαπάω
Αχ τα πιο μεγάλα αγόρια
Την πόρτα τους χτυπάω
Μετά κοιμάμαι χώρια
Το πρώτο μου φθινόπωρο φανήκαν
Τα κλαράκια μου
Και κάθισα και μέτρησα κι εγώ
Τα φυλλαράκια μου
Στα χέρια τα κουβάλησα τα νιάτα μου
Τα υπάρχοντα
Και φαίνεται του γυάλισα του έρωτα
Του άρχοντα
Κι άλλο τραγούδι δε θα πω
Καλύτερα με σκούρα ζελατίνα
Να πέφτει μπρος τα πόδια μου το φως
Που φόρεσα καινούρια καπαρντίνα
Και μια βροχή δεν έβρεξε ο Θεός
Лучше с темными козырьками
Пусть свет падает перед моими ногами
Моя мать звалась Катина
И мой дом и моя любовь — это дно
Мне нравятся красивые платья
У которых шов сбоку
Там я измеряю гордость
Лекарство, когда крыша протекает
И я иду и люблю
Ах, старшие мальчики
Я стучусь в их дверь
Потом я сплю отдельно
И я иду и люблю
Ах, старшие мальчики
Я стучусь в их дверь
Потом я сплю отдельно
Моя первая осень казалась
Мои маленькие веточки
И я сел и тоже их пересчитал
Мои маленькие листочки
В своих руках я нес свою юность
То, что существует
И кажется, я полировал стекло любви
Господь
И другой песни не скажет
Лучше с темным козырьком
Пусть свет падает у моих ног
Когда я носил новый плащ
И Бог не пролил ни одного дождя