Τα δέντρα γδύνονται φθινόπωρου ματιά
Υγρόσ αέρασ καταπίνει τα στιχάκια
Δίνουν το σύνθημα τα τύμπανα ξανά
Και ο χειμώνασ προβάρει την γραβάτα
Ένα στεφάνι σου φοράνε στα μαλλιά
Ένα στεφάνι με τα μυτερά αγκάθια
Περάστε κύριε δεν υπάρχει γιατρειά
Είναι πιασμένα των διαδρόμων τα κρεβάτια
Τι να σου κάνω τι να σου κάνω
Αφού δεν παίξαμε ποτέ με κουρδισμένο πιάνο
Αφού δεν παίξαμε ποτέ
Κανείσ δε φταίει κι ασ κατηγορείσ πολλούσ
Για μια γυναίκα που δεν έμεινε κοντά σου
Πωσ ν' αντέξει η γυναίκα τουσ γιαλούσ
Που 'ναι γεμάτη με σκουπίδια η αγκαλιά τουσ
Τι να σου κάνω τι να σου κάνω
Αφού δεν παίξαμε ποτέ με κουρδισμένο πιάνο
Αφού δεν παίξαμε ποτέ
Деревья сбрасывают осенний вид
Влажный воздух поглощает стихи
Барабаны снова подают сигнал
И зима репетирует галстук
Они надевают венок на ваши волосы
Венок с острыми шипами
Давайте, сэр, нет лекарства
Кровати в коридорах
Что я могу сделать с вами, что я могу сделать с вами
Поскольку мы никогда не играли на настроенном пианино
Поскольку мы никогда не играли
Ничья вина, даже если вы обвиняете многих
Для женщины, которая не осталась с вами
Как может выдержать жена моряка? Где их руки полны мусора
Что я могу сделать с вами, что я могу сделать с вами
Поскольку мы никогда не играли на настроенном пианино
Поскольку мы никогда не играли
