Текст песни Yerlan Ryskali - Shyndyq turaly

Сөйле, тілім, алаңдама, тартынба!
Найзағайдай шындықты айтып жарқылда!
Қалай ғана өмір сүрдім дей алам
Бір ауыз сөз қалмаған соң артымда?!
Заман қалай, адам қалай өзгерді
Өзгергенді, шүкір, қазір көз көрді
Арың менен ақиқаттың алдында
Шындықты айтып шыңғыратын кез келді!
Айтса нанар момын халық едік қой
Сенгіштіктен талай таяқ жедік қой
Халқымыздың қамын жеген ұлдарын
О ғаламат халық жауы дедік қой
Күні болған, қазағымды сорлаған
Қасыреттің қара бұлты торлаған
Ешқашанда тарихымда даламның
Кешегіндей бұрыс кету болмаған!
Сеніп өскен халық едік малына
Малын алса, қайтсін халық налымай?!
Америка, Түркияға, Қытайға
Жетіскеннен шашылдық па тарыдай?
Әке тұрып сөйлеп кетті баламыз
Ағайыннан алыс кетті арамыз
Үш миллиондай аштан өлген бабамыз
Қалғанымыз қайда кетіп барамыз?
Шұбар ала болып кетті тілдерің
Айтатұғын келді бүгін күндерің
Тілің кетсе күнің қоса кетерін
Қайран елім қайдан ғана білмедің?!
Әр бір тілде сөйле әлемді таң қылып
Ана тілді білмеу қандай заңдылық?!
Өсер балаң, жалпақ далаң тұрғанда
Қазақ тілі жасау керек мәңгілік!
Ауруыңда бірте-бірте асқынған
Қара ниет асып кетті қасқырдан
Қай бабаның дәстүрінде бар еді
Ата-анасын бөтен қолға тапсырған?!
Азаматтар қол бастаған қаһарман
Алькоголдің арбауына маталған
Бұл заманның Қобланды, Қамбары
Оқ тимей-ақ шығып жатыр қатардан
Бабамыздың биігінен аспадық
Құдайдың да таза жолын тастадық
Маскүнем боп ұлдар түгіл қыздарың
Ол аз болса наша шеге бастадық
Сәл кідіріп ойлаңдаршы әріден
Қанша сәби өлді улы дәріден
Қыздарымыз үйде отырып жүкті боп
Тірі жетім көбейді ғой бәрінен
Оқымаған, биікте еді бабамыз
Оқыдық қой неге саяз санамыз?!
Асқынды ғой, асқынды ғой жарамыз
Ей бауырым қайда кетіп барамыз?!

Говори, мой язык, не волнуйся, не сомневайся!
Сияй, как молния, правдой!
Как я могу сказать, что жил,
Не оставив ни единого слова позади?!
Как изменились времена и люди!
Слава Богу, теперь глаза увидели перемену!
Мы с тобой стоим перед правдой.
Пора кричать правду!
Если бы мы были скромным народом!
Нас много раз били за нашу доверчивость.
Мы звали сыновей, которые заботились о нашем народе.
О, великий враг народа!
Был день, день, который погубил моих казахов.
Тёмная туча печали накрыла.
Никогда в моей истории не было такого отклонения, как вчера!
Мы были народом, выросшим с верой в свой скот.
Если они забрали свой скот, пусть люди вернутся без жалоб?!
В Америку, Турцию, Китай.
Неужели мы слишком торопимся с достижениями?
Наш отец встал и заговорил, наш сын.
Наш брат ушёл.
Наш дед, умерший от голода, около трёх миллионов.
Куда же пойдут остальные из нас?
Ваши языки стали пёстрыми.
Сегодня тот день, когда вы должны сказать.
Если ваш язык исчезнет, ваш день тоже закончится.
Как вы не знали, моя страна мёртвых?!
Говорите на всех языках, удивляя мир.
Какой закон не знать родного языка?!
Твоё дитя, когда ты вырастешь, когда ты будешь в ровном поле,
Казахский язык должен быть создан навечно!
Твоя болезнь постепенно ухудшалась.
Злой умысел овладел волком.
У какого деда была традиция.
Отдавать родителей чужому человеку?!
Герой, ведомый горожанами,
Опьянённый соблазном алкоголя,
Кобланды, Камбары этого времени,
Они покидают ряды, не будучи задеты пулей,
Мы не превзошли высоту нашего деда,
Мы отступили от чистого пути Бога,
Мы спились, не только сыновья, но и дочери,
Если этого мало, мы начали курить наркотики,
Остановитесь и подумайте немного,
Сколько младенцев умерло от ядовитых наркотиков,
Наши дочери забеременели, сидя дома,
Сирот живёт больше, чем кто-либо,
Наш дед не был образован, он был на вершине,
Почему мы такие поверхностные, когда мы образованы?!
Это трудно, это трудно для нас,
Эй, брат, куда мы идём?!