Әнкәй безне Сөннән алып кайткан,
Сөн суында юган иң элек.
Бишек җырын җырлап төннәр буе,
Без үскәнне көткән тилмереп.
Без биш бала үстек - бер йодырык -
Тик үсмәдек иркә кочакта.
Без әнкәйнең биш шатлыгы идек,
Биш кайгысы булдык кайчакта.
Без үскәндә күпме борчылулар
Күргән әнкәй гомер эчендә.
Онытмабыз, әнкәй, мәңге сине,
Рәхмәт яусын барысы өчен дә.
Хәзер инде җиткән балалар без,
Кунак кына әнкәй янында.
Әниләрнең олы йөрәгенә
Изгелекнең сыйган барсы да.
Санап кына бетерерлек түгел
Әнкәйләрдән күргән игелек.
Әнкәй безне Сөннән алып кайткан,
Сөн суында юган иң элек.
Ankai brought us back from Sun,
The first to wash in sun water.
All night long singing the lullaby,
Without waiting for us to grow up.
We raised five children - one child -
We just didn’t grow up in a male embrace.
We were the five joys of the uncle,
Sometimes we have five sorrows.
How many worries as we grow
In the life I have seen.
Let's not forget, baby, forever,
Thanks for everything.
Now that we are children,
Only the guest is next to the uncle.
To the great heart of mothers
All that sanctifies.
Not just counting
The kindness you see from the ankles.
Ankai brought us back from Sun,
The first to wash in sun water.
