Тау башына салынгандыр безнең авыл,
Бер чишмә бар, якын безнең авылга ул;
Аулыбызның ямен, суы тәмен беләм,
Шуңар күрә сөям җаным-тәнем белән.
Ходай шунда җан биргән, мин шунда туган,
Шунда әүвәл Коръән аятен укыган;
Шунда белдем рәсүлемез Мөхәммәтне,
Ничек михнәт, җәфа күргән, ничек торган.
Истән чыкмый монда минем күргәннәрем,
Шатлык белән уйнап гомер сөргәннәрем;
Абый белән бергәләшеп, кара җирне
Сука белән ертып-ертып йөргәннәрем.
Бу дөньяда, бәлки, күп-күп эшләр күрем,
Билгесездер — кая ташлар бу тәкъдирем;
Кая барсам, кайда торсам, нишләсәм дә,
Хәтеремдә мәңге калыр туган җирем.
Наша деревня, возможно, была нанесена на вершину горы,
Есть одна весна, недалеко от нашей деревни;
Наша охота - это Орамент, и я знаю вкус воды,
Даже не вижу моего тела души.
Господь был там душой, а я там родился,
Затем первый читает Коран;
Затем я выучил Мухаммеда,
Как цитизировать, однако, было страдать.
Исчез не выходить сюда, я вижу, что вижу,
Всю мою жизнь, чтобы играть с радостью;
С братом, черной землей
Я должен разорвать водой.
В этом мире, может быть, я вижу много вещей,
Любой неизвестен - где это камни, которые настоящие;
Где бы я ни встал, куда бы я ни пошел,
Я останусь в памяти навсегда.
