Памiж пяскоў Егiпецкай зямлi,
Над хвалямi сiнеючага Нiла,
Ужо колькi тысяч год стаiць магiла:
У гаршку насення жменю там знайшлi.
Хоць зернейкi засохшымi былi,
Усё ж такi жыццёвая iх сiла
Збудзiлася i буйна ўскаласiла
Парой вясенняй збожжа на раллi.
Вось сiмвал твой, забыты краю родны!
Зварушаны нарэшце дух народны,
Я веру, бясплодна не засне.
А ўперад рынецца, маўляў крынiца,
Каторая магутна, гучна мкне,
Здалеўшы з глебы на прастор прабiцца.
Between the sands of the Egyptian land,
Above the waves of the blue Nile,
The tomb has been standing for several thousand years:
A handful of seeds were found there in a pot.
Although the seeds were dry,
Still, their life force
She woke up and shook up
A pair of spring grains at a rally.
Here is your symbol, forgotten native land!
The people's spirit is finally moved,
I believe she will not fall asleep fruitlessly.
And forward rushes, they say the source,
Which is powerful, loud mkne,
Having removed from soil on space to make the way.
