Можа так выйшаў наперад?
Можа так моцна адстаў?
Сваім вачам ня верыў
Бо бачыў: пакуль я спаў,
Усьміхалася Сонца.
Сьвятлом залівала зямлю.
Сярод мільёнаў сцяжынак чужых
Я бачу адну сваю!
Можа нядобразычлівы?
Можа ўвогуле хам?
Можа таму зь мяне кпілі
Калі ўвайшоў я ў храм?
І плакала Сонца -
Сьлязьмі залівала зямлю.
Сярод мільёнаў ідэяў чужых
Я маю адну сваю!
Можа я трапіў у пастку?
Можа на шыі аркан?
Можа гляджу з апаскай
На лук і стрэлы ў тваіх руках?
Сьмяялася Сонца.
Сабой залівала зямлю.
Сярод мільёнаў песьняў чужых
Я чую адну сваю!
Maybe so come forward?
Maybe so far behind?
He could not believe his eyes
For he saw, while I slept,
The sun was smiling.
Light flooded the earth.
Among the millions of paths of strangers
I see one of my own!
Maybe ugly?
Maybe at all boor?
Maybe that's why I was ridiculed
When did I enter the temple?
And the sun cried -
Tears flooded the ground.
Among the millions of ideas of others
I have one of my own!
Maybe I was trapped?
Maybe a rope around his neck?
Maybe I look with caution
On the bow and arrow in your hands?
The Sun laughed.
It flooded the ground.
Among the millions of songs of strangers
I hear one of my own!
