Ты знаеш вецер сваёй радзімы –
Не безыменны там вецер нейкі,
А той, што вее начлежным дымам,
Шуміць чаротам, зьвініць жалейкай.
Які антонаўкі атрасае,
Які рыбацкія любіць снасьці
I, клямкай бразнуўшы, расчыняе
Па-гаспадарску ўсе дзьверы насьцеж?
Не заўважаеш яго ты часам,
Клянеш, калі табе дакучае,
У вушы сьвішча, запалкі гасіць,
Сячэ залевай, сьлед замятае.
Але затое ўдалі ад дому
Як ты сумуеш па ім заўсёды,
Як прагна слухаеш гул знаёмы,
Як ловіш вуснамі родны подых!
You know the wind of your homeland -
There is no nameless wind there,
And the one who blows the smoky smoke,
Make noise with reeds, ring with strings.
Which Antonovka shakes,
Who loves fishing tackle
I, slamming the latch, opens
Economically all the doors wide open?
You don't notice it sometimes,
You swear if it bothers you,
In the ears whistling, matches extinguished,
Cuts the flood, the trail sweeps.
But away from home
How you always miss him,
How eagerly you listen to the rumble of a friend,
How you catch the native breath with your lips!
