Я заўсёды з павагай ставіўся да прафэсійнага спорту,
верачы ў тайны сэнс гэтай нябеснай фізры,
у магію гетраў і маек, цяжкіх ад салёнага поту,
разбітых фізіяномій, што паказваюць па тэлевізары.
Дзеці працоўных, якія жывуць на спальных раёнах,
зьбіраючыся на пустках за чорнымі цеплатрасамі,
кожны вечар гуляюць ад абароны,
вытоптваючы траву кітайскімі адыдасамі.
Кожны з тых мальцаў хацеў бы стаць нармальным баксэрам
і падпісаць кантракт на баі дзе-небудзь у штатах.
Заваліш пару кубінцаў, зробісься мільянэрам –
і ганарары прасаджваеш, гуляючы на аўтаматах.
Зробісься чэмпіёнам, каб гэтыя ўсе прыдуркі
здымалі сабе на мабілы тваё ўзнагароджаньне.
Штомесяц адлічваеш грошы для дзіцячых прытулкаў,
ніколі не забываючы аб сацыяльным паходжаньні.
Перамагаеш дэпрэсію мэдычнымі прэпаратамі.
Сьпіш з пакаёўкамі, ладзіш мардабой з рэпартэрамі.
Пляжыш усё барахло, прынесенае спэкулянтамі,
і заліваесься ў ложку залатою мадэраю.
Бінтуеш запясьці. Бяз морфію не засынае Рокі.
Нібы золата ў рэках, шукаеш снатворнае ў венах.
І, стаўшы пад грушу, б’еш яе, б’еш да запамарокі,
нібы гэта яна вінавата ў тваіх праблемах.
I have always respected professional sports,
believing in the secret meaning of this celestial physique,
in the magic of leggings and T-shirts, heavy with salty sweat,
broken faces showing on TV.
Children of workers living in sleeping areas,
going to the wastelands behind the black heating mains,
every night playing defense,
trampling the grass with Chinese adidas.
Each of those guys would like to become a normal boxer
and sign a contract to fight somewhere in the states.
Overwhelm a couple of Cubans, become a millionaire -
and you spend your fees playing on slot machines.
Become a champion to all these jerks
filmed your reward on your mobile.
You deduct money for orphanages every month,
never forgetting about social background.
Overcome depression with medication.
You sleep with maids, fight with reporters.
You beach all the junk brought by speculators,
and pour yourself into bed with golden madeira.
You bandage your wrists. Rocky does not fall asleep without morphine.
Like gold in rivers, looking for sleeping pills in your veins.
And when you stand under a pear, you beat it, you beat it to the ground,
as if she is to blame for your problems.
