Πότε αλύγιστοσ και πότε χάρτινοσ
Από τα θαύματα του κόσμου εξαρτημένοσ
Νότεσ ανήσυχεσ σκαλίζουν τα χωράφια μου
Και κάθε άνοιξη φυτρώνουν venceremos
Όσοι με γέλασαν όσοι με κέρασαν
Πικρό ποτήρι και άχρηστουσ κανόνεσ
Θα ηττηθούν από ότι πιο αδύναμο
Από τη χλόη που σκεπάζει ερειπιώνεσ
Ψυχή αδάμαστη θεριό ανήμερο
Το απολιθωμένο φωσ θα σε λογχίσει
Κι απ' το διάφανο το τραύμα το γλυκό
Ένασ σαμπάχ μακριά θα φτερουγίσει
Когда отчуждается и когда бумага
Чудесами мира зависимым от мира
Заброс мои поля, вырезать мои поля
И каждая весна выращивает VenceRemos
Те, кто смеялся надо мной, которые заставили меня заботиться
Горький стакан и использование правил
Будет побежден самым слабым
От травы руины
Душа
Окаменечная фоза запустит вас
И от прозрачной раны сладкий
Один Самба будет трепетать
