Δεν μπορέσανε τα σύννεφα να φέρουνε βροχή
Έχεισ γίνει το σαράκι που μου τρώει την ψυχή
Πότε θα ‘ρθεισ για ν' αλλάξεισ τον καιρό
Σαν την έρημο στεγνώνω δεν μπορώ
Για τα χείλη σου διψάω και δε μου ‘δωσεσ να πιω
Δεν μπορέσαμε σαν άνθρωποι να δώσουμε χαρά
Δυο παλιάνθρωποι που κόβαμε του άλλου τα φτερά
Στα δεσμά τησ αυταπάτησ δυο τρελοί
Δυο κατάδικοι σε έρημο κελί
Διψασμένοι όπωσ όλοι οι μεγάλοι αμαρτωλοί
Από μια θάλασσα φιλιά ούτε μια γουλιά
Τα δικά σου χείλη δεν κερνούν
Από μια θάλασσα φιλιά ούτε μια σταλιά
Τα δικά μου χείλη δε θα πιουν
Δεν μπορέσαμε να βρούμε τι ζητά ο εαυτόσ
Μασ χτυπούσε από 'πάνω και ο ήλιοσ ο καυτόσ
Και δεν είχαμε να πιούμε δυο φιλιά
Και μασ ένωναν μονάχα τα παλιά
Δυο κρατούμενοι τησ μοίρασ με χαμένα τα κλειδιά
Από μια θάλασσα φιλιά ούτε μια γουλιά
Τα δικά σου χείλη δεν κερνούν
Από μια θάλασσα φιλιά ούτε μια σταλιά
Τα δικά μου χείλη δε θα πιουν
Они не могли быть приведены в дождь
Это стало придурком, который ест мою душу
Когда вы приедете, чтобы изменить погоду
Как пустыня сухо
За твои губы жаждут, и ты не пишь мне
Мы не смогли бы дать радость как люди
Два старика, которые режут крылья друг друга
В связи с заблуждениями двух сумасшедших
Два осужденного в пустынной ячейке
Жажду, как все великие грешники
Поцелуями морского
Ваши собственные губы не выигрывают
Поцелуями морского
Мои собственные губы не будут пить
Мы не смогли найти то, о чем он просит
Он бил сверху и солнце жарко
И нам не нужно было пить два поцелуя
И мы только объединились
Два заключенных дивизий с потерянными ключами
Поцелуями морского
Ваши собственные губы не выигрывают
Поцелуями морского
Мои собственные губы не будут пить
