У тым самотным краі,
Дзе змоўкне вецер, дзе не пройдзе шлях,
Дзе дрэвы паміраюць, -
Няма надзеі з воляю ў вачах.
Паміж пустэльняў – багна,
Дзе кожны цягне свой уласны горб,
Сапраўдны край маўчаньня –
Балота і насельніцтва яго…
Між дрэў пахілых, мокрых
Надзеі з воляй не здабыў ніхто.
Жыццё, нібы акторка,
Што ў зале гіне, змрочнай і пустой.
Карчамі ў плыні соннай
Сабе плывуць бязвольна проста ўніз,
За дах, за хлеб надзённы –
Што ж трэба тым, хто вырас у хлусні?
Між дзвюх пустэльняў – багна,
І ўласны горб тут цягне кожны з нас
Як стаць на штосьці вартым,
Калі ідзеш па купінах увесь час?
У вечным недаверы:
Сусед пільнуе, каб забраць твой дом,
Пад сонцам здрады шэрым
Глынае багна нас усіх жыўцом…
Сапраўдны край маўчаньня –
Балотны край з насельніцтвам сваім.
Адмовіўшы змаганьне,
Ці ж ты, як корч, не стаў зусім глухім?
Казаць далей не варта.
За “дабрабыт” прадаў свой дух дарма.
І час прамовіць праўду:
Жывы тапелец, шанцаў больш няма.
In that lonely land,
Where the wind ceaseth, where no way passeth,
Where trees die -
No hope with a will in his eyes.
Between the deserts - swamps,
Where everyone pulls their own hump,
The real edge of silence is
Swamp and its population…
Between the trees sloping, wet
No one found hope with freedom.
Life is like an actress,
That in the hall perishes, gloomy and empty.
Dwarfs during sleepy
Themselves float helplessly just down,
For the roof, for the daily bread -
What do those who grew up in lies need?
Between the two deserts is a swamp,
And our own hump here pulls each of us
How to become worthy of something,
When do you walk on hills all the time?
In eternal distrust:
A neighbor is watching to take your house,
Under the sun the betrayal is gray
Swamp swallows us all alive…
The real edge of silence is
Wetland with its population.
Refusing to fight,
Or did you, like a cramp, not become completely deaf?
It is not necessary to speak further.
He sold his spirit for nothing for "welfare".
And it's time to tell the truth:
A living drowning man, no more chances.
