Ποιος σκότωσε τα όνειρα, πες,
ποιος έκαψε τόσες στιγμές,
τις μικρές ανθισμένες χαρές,
δείξε μου ποιος.
Ποιος χρόνος περνώντας κι αυτός,
με ένα δρεπάνι σκυφτός,
μου στέρησε όλο το φως,
αχ, ένα φιλί.
Στην πόλη οδηγώντας αργά,
τα σπίτια μπαλκόνια γειρτά,
ζωές που θα κρύβουν κι αυτά,
πώς έγινε δες.
Πώς στένεψαν έτσι οι οροφές,
πώς γίναν φωτιά οι καρδιές,
ποιος σκότωσε τα όνειρα, πες.
Ένα φιλί
και τα όνειρα γίνονται πάλι.
Θέλω ένα φιλί,
μόνο ένα φιλί
η ζωή δανεική και μικρή
μα στα χείλη σου μοιάζει μεγάλη.
Θέλω ένα φιλί,
μόνο ένα φιλί.
Σε βρίσκω στο πλήθος ξανά,
στους δρόμους που η πόλη σχολά
απρόβλεπτη που είναι η ομορφιά
πάλι γελάς.
Αμήχανα λίγο κοιτάς,
τι κοιτάς
αγκαλιά να με πάρεις, δες,
κανείς δεν μας σκότωσε εμάς.
Ένα φιλί.........
Who killed the dreams, say,
who burned so many moments,
the small blooming joys,
show me who.
What time is it, too?
with a scythe bent,
deprived me of all light,
ah, a kiss.
In the city driving slowly,
houses balconies next door,
lives that will hide them too,
see how it was done.
How the ceilings narrowed like that,
how hearts burned,
who killed the dreams, say.
A kiss
and dreams come true again.
I want a kiss,
just a kiss
life is borrowed and small
but on your lips it looks great.
I want a kiss,
just a kiss.
I find you in the crowd again,
on the streets of the city
unpredictability that is beauty
you laugh again.
I looked a little embarrassed,
what are you looking at
hug me, see me,
no one killed us.
A kiss.........
