Το χρυσό κουρέλι που στα μαλλιά της φόραγε η Νεφέλη
να ξεχωρίζει απ'όλες μες στ'αμπέλι
ήρθανε δυό μικροί μικροί αγγέλοι
και της το κλέψανε.
Δυό μικροί αγγέλοι
που στα ονειρά τους θέλαν την Νεφέλη
να την ταίζουνε ρόδι και μέλι
να μη θυμάται να ξεχνάει τι θέλει.
Την πλανέψανε.
Υάκινθοι και κρίνα
της κλέψαν τ'άρωμα και το φοράνε
κι οι έρωτες πετώντας σαϊτιές, την περιγελούν.
Μα α καλός ο Διας
της παίρνει το νερό της εφηβείας
την κάνει σύννεφο και την σκορπά
για να μην τη βρουν.
Δυό μικροί αγγέλοι
που στα ονειρά τους θέλαν την Νεφέλη
να την ταίζουνε ρόδι και μέλι
να μη θυμάται να ξεχνάει τι θέλει.
Την πλανέψανε.
The golden rag that Nefeli wore in her hair
to stand out from all in the vineyard
two little little angels came
and they stole it from her.
Two little angels
who in their dreams wanted Nefeli
to feed her pomegranate and honey
not to forget to forget what he wants.
They misled her.
Hyacinths and lilies
they stole her perfume and wore it
and loves, throwing shuttles, make her laugh.
But good Zeus
takes her the water of adolescence
he makes it a cloud and scatter it
not to find her.
Two little angels
who in their dreams wanted Nefeli
to feed her pomegranate and honey
not to forget to forget what he wants.
They misled her.
