Heidän silmänsä kiehuvat
Siitä mustasta kirkkaudesta
Jossa Saatanan riehuvat
Liekit lyövät kohti taivasta
Ja se valo talven keskellä
Ei tuo, ei lupaa elämää
Vaan päättää aikakautenne
Sen loppua ylistää
He juovat sokeutensa viiniä
Joka katkerana korventaa
Heidän katseensa ei kestä nähdä
Kerran langenneen loistoa
Verikyyneleiden tie
On vihdoin totuudessa heidän
Ja se tie on päällystetty
Orjantappuroin ja veitsin ruosteisin
Hukutan itseni siihen virtaan
Jonka juuret ovat saastuneet
Heidän naisiensa lapsivesien
Huuhtomina
Sillä tästä elämästä
En etsi lohtua, en onnea
Kannan Hänen soihtuaan
Kuvaa Hänen vallastaan
Ja vaikka hukunkin
Nousen, tiedostaen sen
Kauttani Hänen sanansa
Kumpuavat saarnaten
Uuden valon lupausta
Herruuttansa vaatien
Kuten onkin oikeutettu
On aika nousta sarvien
Их глаза кипят
Об этой черной славе
Где бушует сатана
Пламя поражает небо
И этот свет посреди зимы
Не приносит, не обещает жизни
Но конец твоей эпохе
Его конец хвалят
Они пьют вино своей слепоты
Которая горько опаляет
Их взгляд не виден
Однажды упавшее великолепие
Дорога к кровавым слезам
Наконец-то в них есть правда
И эта дорога вымощена
Шипы с шипами и ножами
Я тону в этом потоке
Чьи корни заражены
Их женские амниотические жидкости
Промытый
Для этой жизни
Я не ищу комфорта, мне не повезло
Я ношу его факел
Описывает Его силу
И даже если ты утонешь
Я встаю, осознавая это
Через мое слово
Кончить проповедуя
Обещание нового света
Требуя его владычества
Как оправдано
Пора вставать на рога
