1. W ogniu tureckiej nawałnicy, choć cesarz łódź swą po niego słał
Innym ratować życie kazał, na wrogim brzegu pozostał sam
Tylko patrzyliśmy bezsilnie w ciszy ściśniętych bólem serc
Jak wzór rycerskiej lojalności idzie w niewole i na śmierć
2. Razem w żelaznych rękawicach z korzeniem rwaliśmy krzyżacki chwast
Aż wstyd pozostać w świetle życia, gdy taki przyjaciel opuścił nas
Znać wojownika tak wybitnego to duma i przywilej nasz
Choćby i wieków dziesięć minęło o nim pamiętać będzie czas
Ref:
W pancerzu czarnym jak jego włos
W ramieniu jego straszliwa moc
Choć kruszył kopie z najświetniejszymi
Nie znajdziesz śmiałka co pobił go
Nie ustał w siodle żaden z wyzwanych
Gdy ich dosięgał Zawiszy cios
Do woli swojej traktaty gnąc
W poselstwach nosił Korony los
Pośród dworaków śliskich jak gady
Wciąż się wyróżniał spiżowy ton
Nie padło nigdy słowo nieprawdy
Tam gdzie rozbrzmiewał Zawiszy głos
1. В разгар турецкого шторма, хотя император послал за ним лодку.
Он приказал спасти чужие жизни и остался один на враждебном берегу
Мы просто беспомощно смотрели в тишине, сокрушенной болью в наших сердцах
Как образец рыцарской верности, он идет в плен и на смерть
2. Вместе, в железных перчатках с корнем, мы рвали тевтонскую травку.
Стыдно оставаться в свете жизни, когда такой друг бросил нас
Знать такого выдающегося воина - наша гордость и привилегия.
Даже если прошло десять веков, время вспомнит его
ссылка:
В доспехах, черных, как его волосы
Его ужасная сила в его руке
Хотя он дробил копии лучшими
Вы не найдете смельчака, который его бил
Ни один из брошенных не остановился в седле
Когда Завиша ударил их
Торопливые договоры по своей воле
В сообщениях он нес судьбу Короны
Среди придворных, скользких, как рептилии
Бронзовый тон все еще выделялся
Никогда не было ни слова неправды
Где раздался голос Завиши
