Хiба на вечар той можна забыцца?
…Сонца за борам жар-птушкай садзiцца,
Штосцi спявае пяшчотнае бор,
Пахне чабор, пахне чабор…
Лёгкiя крокi на вузкай сцяжынцы.
Дзеўчына ў белай iскрыстай хусцiнцы,
Быццам абсыпана промнямi зор.
Пахне чабор, пахне чабор…
Выйсцi б насустрач, стаць i прызнацца.
Вось яно блiзкае, яснае шчасце,
Клiкнуць хацелася голас замёр.
Пахне чабор, пахне чабор…
Год адзiнаццаць, а можа дванаццаць
Сэрца балiць, што не здолеў спаткацца,
Сэрца нязменна хвалюе дакор.
Пахне чабор, пахне чабор…
Час той схаваўся за дальняй гарою,
Здасца хвiлiнай яна прада мною…
Выйду. Гукаю. Маўклiвы прастор.
Пахне чабор, пахне чабор…
Is it possible to forget that evening?
… The sun sets behind the forest like a fire-bird,
The gentle boron sings of happiness,
Smells like thyme, smells like thyme…
Easy steps on a narrow path.
The girl in the white sparkling handkerchief,
As if strewn with rays of stars.
Smells like thyme, smells like thyme…
To meet, stand and confess.
Here it is close, clear happiness,
I wanted to call, my voice stopped.
Smells like thyme, smells like thyme…
Year eleven, maybe twelve
My heart aches for not being able to meet,
The heart invariably excites reproach.
Smells like thyme, smells like thyme…
That time hid behind a distant mountain,
It will seem like a minute before me…
I'll go out. I'm shouting. Silent space.
Smells like thyme, smells like thyme…
