Сонца свеціць не для цябе.
Ўсе гуляюць, а ты дома адна.
Шмат гадоў твая ўсмешка
Была схавана ў цемры хмар.
Кожны дзень адно ў тое ж
У шэрым колеры твой лёс
Ніхто цябе не дапаможа.
Сядзі і глядзі на тое, што ёсць.
Без ніякай радасці яна ідзе спаць.
Без ніякай радасці яна чакае свайго айца.
Злы бацька наказаў рабіць, як жадае ён.
Гэта больна і ты маўчыш
Ужо колькі дзён.
У тваіх снах заўжды ўсё роўна.
"Ці гэта так?" - пытаю я.
Халодныя кроплі падаюць з неба,
Змываюць бруд. Халодныя.
Да яго ў госці заходзяць людзі.
Фота ў рамцы - на ім хлусня.
Пытаеш мяне, ці добра ўсё будзе.
Пытаеш мяне... Ня ведаю я.
Без ніякай радасці яна ідзе спаць.
Без ніякай радасці яна чакае свайго айца.
Злы бацька наказаў рабіць, як жадае ён.
Гэта больна і ты маўчыш
Ужо колькі дзён.
Колькі чакаць? (Я не ведаю)
Колькі чакаць? (Не пытай)
Колькі чакаць? (Я не ведаю)
Колькі чакаць? (Не пытай)
Солнце не сияет для вас.
Все игры, а ты дома один.
В течение многих лет твоя улыбка
Он был скрыт в темных облаках.
Каждый день один в том же
Серый цвет - ваша судьба
Никто не поможет тебе.
Сядьте и посмотри на что там.
Без радости она идет спать.
Без какой-либо радости она ждет своего отца.
Злой отец завещал, как он хочет.
Это больно, а ты молчишь
Уже несколько дней.
В твоих снах все всегда одинаково.
"Это так?" - Я спрашиваю.
Холодные капли падают с неба,
Смыть грязь. Холодно.
Посетить его идти людям.
Фото в рамке - это ложь.
Вы спрашиваете меня, если все в порядке.
Спроси меня ... Я не знаю.
Без радости она идет спать.
Без какой-либо радости она ждет своего отца.
Злой отец завещал, как он хочет.
Это больно, а ты молчишь
Уже несколько дней.
Как долго ждать? (Я не знаю)
Как долго ждать? (Не спрашивай)
Как долго ждать? (Я не знаю)
Как долго ждать? (Не спрашивай)
