Սարերի քամի, որտեղի՞ց ես գալիս,
և ո՞ւր ես շտապում,
անհանգիստ ու տխուր իմ սարերի քամի:
Սարերի քամին ինչ-որ բան շշնջում
ու կորչում է հեռվում,
անհանգիստ ու տխուր իմ սարերի քամին...
Ես գալիս եմ շատ հեռուներից,
ավերակ դարձած քո Հայրենիքից,
որ տանեմ ես ձեր կարոտն այն լեռներին, լեռներին,
Որոնց դուք թողել եք գետի այն ափին, գետի այն ափին:
Սպասիր քամի, և ինձ լսիր,
թե ինչ կասեմ,
քիչ հանդարտվիր, և ինձ լսիր,
թե ինչ կասեմ,
որ տանես խոսքերս դու այն լեռներին, լեռներին,
Որոնց մենք թողել ենք գետի այն ափին, գետի այն ափին
Քանի մեր վանքերում կնքում են մանուկներ,
արևի պես մեծ ու կրակոտ աչուկներով,
Քանի մեր աչքերում դեռ չի մարել կարոտը,
կարոտը այն, որով նայում ենք մենք հեռվին,
Ուրեմն մենք մի օր կգանք ձեր գիրկը դեռ,
մեզ Œ
Ветры гор, откуда вы идете?
А где ты спешишь?
беспокойный и грустный мой горный ветер.
Ветер ветер шепчет что-то
и потерян,
Ветер моих гор беспокойных и грустных ...
Я пришел от многих самых дальних
написано из вашей родины,
Что я возьму твою тоску для гор, горы,
Который вы покинули реку на берегу реки на берегу.
Подожди ветер и послушай меня,
что я сказал,
успокоиться, и слушай меня,
что я сказал,
что ты будешь нести мои слова в горы, горы,
Что мы покинули реку на берегу реки
Пока дети запечатаны в наших монастырях,
Как солнечный свет с большими и огненными глазами,
Многие в наших глазах еще не исчезли тоска,
тоска к тому, как мы смотрим вдаль,
Так что мы пока пришли на твои руки однажды,
США & # 140
