Որքան արագ է պտտվում
Այս անիծյալ խենթ մոլորակը,
Որքան արագ է հեռանում
Մեր ապրելու լավ ժամանակը։
Հետո դանդաղ, դանդաղ,
Կհեռանա ջահելությունը,
Հետո էլ ինչ երջանկություն,
Երբ մոտենում է ծերությունը։
Մի օր պոկվեց թռավ
Իմ մանկության կապույտ թռչունը,
Այդ ամպերի միջով մի ճիչ
Չվեց դեպի հավերժությունը։
Կյանքի շեմին կանգնած էր լուռ
Ու գլիահակ մի պատանի,
Երազանքներ ուներ մաքուր,
Ձեռքին սպիտակ մի աղավնի։
Բայց աղավնին թռավ հեռու,
Ձուլվեց կապույտ երկինքներին,
Կյանքը ոչինչ ետ չի բերում
Նա թալանում է բոլորին։
Հիմա նրա ուսին թառել,
Հպարտ շարժում էր իր թևերը
Բազեն, որը պիտի թռչեր
Դեպի կյանքի հորիզոնները։
Բայց երբ բազեն երկինք ճախրեց,
Մի կրակոց լսվեց հանկարծ,
Կապույտ երկինքը կարմրեց
Как быстро он вращается?
Эта проклятая безумная планета,
Как быстро он уходит?
Хорошее время для нас, чтобы жить.
Затем медленно, медленно,
Молодость уйдет,
Тогда какое счастье,
По мере приближения старости.
Однажды он улетел
Голубая птица моего детства,
Крик сквозь эти облака
Он не ушел в вечность.
Он молча стоял на пороге жизни
И молодой человек жадный,
У него были чистые мечты,
Белый голубь в руке.
Но голубь улетел,
Слился с голубым небом,
Жизнь ничего не возвращает
Он всех грабит.
Теперь увяните на плече,
Он гордо двигал крыльями
Ястреб, который должен был летать
К горизонтам жизни.
Но когда ястреб взмыл в небо,
Вдруг раздался выстрел,
Голубое небо стало красным
