On tyhjä torppa maja matala
Harmaat hirret veistäjäänsä ikävöi
Sisällä vahva tuoksu tupakan
Se syvää hiljaisuutta yksin isännöi
Voimalla sisun läpi elämän
Hän esteet raskaimmatkin eeltään raivasi
Antoi isä neuvon tärkeimmän
Työlläs lunastat oman arvosi
Ei paljon pyytänyt, ei ketään syyttänyt
Murheet piti sisällään, kivun oppi kestämään
Ei kiitoslaulut soi, ei herrat pokkuroi
On kovin hiljaista työmiehen haudalla
Vaan loppuu voimat miehen vahvankin
Kun elon ilta mailleen laskeutuu
Muistomerkki arjen sankarin
Puinen risti alla koivupuun
Ei paljon pyytänyt, ei ketään syyttänyt
Murheet piti sisällään, kivun oppi kestämään
Ei kiitoslaulut soi, ei herrat pokkuroi
On kovin hiljaista työmiehen haudalla
Ei paljon pyytänyt, ei ketään syyttänyt
Murheet piti sisällään, kivun oppi kestämään
Ei kiitoslaulut soi, ei herrat pokkuroi
On kovin hiljaista työmiehen haudalla
Есть пустая хижина на мелководье
Серые бревна скучают по его скульптору
Внутри сильный аромат табака
В нем царит глубокая тишина
Через силу кишечника через жизнь
Он преодолел даже самые тяжелые препятствия
Папа давал советы по самому главному
Работая, вы погашаете свою ценность
Не просить многого, никого не винить
Беспокойства были сдержаны, доктрина боли перенесена
Никаких колец благодарения, никаких джентльменов
На могиле рабочего очень тихо
Но силы человека кончаются
Когда наступает вечер жизни
Памятник бытовому герою
Деревянный крест под березой
Не просить многого, никого не винить
Беспокойства были сдержаны, доктрина боли выдержала
Никаких колец благодарения, никаких джентльменов
На могиле рабочего очень тихо
Не просить многого, никого не винить
Беспокойства были сдержаны, доктрина боли перенесена
Никаких колец благодарения, никаких джентльменов
На могиле рабочего очень тихо
