яна ведае пахі сноў у іх збірае каноплі на смак
вільгаць гэтага лета льецца наўпрост адтуль
на вячэру ў яе кава і халодны ліванскі гашыш
яна не ведае лэдзі гадывы не думае пра стоўнхэндж
камары джаляць яе ў вочы ёй справы няма да іх
сэрца б’ецца на шыі яе лічбаю недасяжнай платону
яна ведае показкі жыватом і грудзямі жэстамі
валасы яе памятаюць як зніштажаць лісабон
рудое цунамі на яе галаве тэорыя суперструн
яна не ведае словаў затое трымае ў руцэ матыў
маку віры ў паветры чакае з поўдня ад ранку
па скуры яе можна чытаць гісторыю гэтага свету
яна ведае што жыццё толькі вада ў келіху існага
яна ведае што час кажан і не бачыць ён удзень
яна ведае што сэнс звон які заўсёды нясуць за ёй
яшчаркі грэюцца на яе скуры
думкі яе метастазамі ахопліваюць свет
яе аўтограф вусціш пасля біг бэнгу
яе гадзіннік стаіць але аднойчы пакажа час
яе імя арыядна крычала на наксасе
яна п’е нераспушчаны спірт
яна ідзе басанож па чыгунцы
яна кажа рыфмаваным ямбам
яна падае на ложак як ноч на аул
яна трымае руку на ўлонні як за спінаю шыбенік
яна не памятае правілаў але знае эндшпіль
(Андрэй Адамовіч)
she knows the smells of dreams in them collecting hemp to taste
this summer’s moisture is pouring straight from there
for dinner at her coffee and cold Lebanese hashish
she doesn't know lady yearling doesn't think about stonehenge
mosquitoes sting her in the eye she has nothing to do with them
her heart beats on her neck with a figure out of reach of Plato
she knows the indications of belly and chest gestures
her hair remembers how to destroy Lisbon
red tsunami on her head superstring theory
she does not know the words but holds a motive in her hand
poppy vortices in the air waiting from the south in the morning
on her skin you can read the history of this world
she knows that life is only water in a glass of being
she knows what time the bat is and does not see it during the day
she knows the meaning of the bell that is always carried behind her
lizards bask on her skin
her thoughts metastasize to the world
her autograph will come after a big bang
her watch is worth but one day time will tell
her name Ariadne shouted at Naxos
she drinks undissolved alcohol
she walks barefoot on the railroad
she speaks a rhyming iambic
she falls on the bed like night on aul
she holds her hand in her bosom like behind the gallows
she doesn't remember the rules but knows the endgame
(Andrey Adamovich)
