Μια νύχτα καλοκαιρινή υγρή στη λισσαβόνα
Ονειροπόλοσ ποιητήσ χαϊδεύει τη σιωπή
Ο φόροσ τησ διάνοιασ πληρώνεται μ' αγρύπνια
Αγρίμι είναι που κρύβεται σε σώμα λογιστή
Απ' τ' ανοιχτό παράθυρο κοιτά τουσ άδειουσ δρόμουσ
Τη μέρα ειν' ένα τίποτα το βράδυ ειν' "εγώ"
Που κάθεται καρτερικά στην έρημη αποβάθρα
Να πάρει την κλινάμαξα που πάει στην άβυσσο
Ανακαλεί τη θλίψη του την αστραπή τησ γνώσησ
Για κάθε του παρόρμηση που άφησε κρυφή
Κι απ' το βιβλίο του ιώβ χειροκροτά τη φράση
"Κουράστηκε η ψυχή μου απ' τη ζωή"
Γλυκά θ' ανοίξει η κλειδαριά τησ πόρτασ για το σύμπαν
Ο υπάλληλοσ πεσόα θ' αφήσει τισ σκιέσ
Και μένα που ξαγρύπνησα με πιάνει η ανησυχία
Αν είναι οι αναμνήσεισ μου ψεύτικεσ ή σωστέσ
Ночная летняя жидкость в Лиссабоне
Мечтательный поэт ласкает молчание
Фронт интеллекта оплачивается предупреждением
Wild Beast скрыт в организме бухгалтера
Из открытого окна, глядя на пустую дорогу
День «Однажды ночью вечером» я '
Сидит в тушах в пустынном доке
Чтобы получить клинику, которая идет в пропасть
Вспоминает свое горе его знание молнии
Для каждого из его импульса осталось скрытым
И из книги Джобса аплодируют фразу
"Моя душа устала от жизни"
Сладости откроют дверной замок для вселенной
Сотрудник Песоа покинет тень
И я, что я с ума сошел
Если мои воспоминания фальшивые или правильные
