Լուսինը նայեց քաղաքին քնած,
Ու գիշերը հանկարծ
Ինչ որ բան շշնջաց, ինչ որ բան շշնջաց։
Լուսինը նայեց այն շանը քնած,
Որ պառկել էր անշարժ,
Սև հողում մոխրացած, սև հողում մոխրացած։
Ա՜խ լուսին, լուսին
Ուզում եմ քեզ գրկել,
Քեզ տանել լուսին
Ու մորս նվիրել։
Լուսինը լսեց ու կորավ հանկարծ,
Մնացի միայնակ
Գիշերում կախարդված, գիշերում կախարդված։
Իսկ երբ արթնացա ես տեսա հանկարծ,
Որ լուսինը կորած
Իմ գրկում է քնած, իմ գրկում է քնած։
Луна смотрела на спящий город,
И вдруг ночью
Что-то прошептал, что-то прошептал.
Луна смотрела на эту спящую собаку,
Это лежало неподвижно,
Зола в почве, зола в почве.
О луна, луна
Я хочу тебя обнять,
Отведи тебя на Луну
И отдай маме.
Луна услышала и внезапно исчезла,
Я остался один
Очарованный ночью, очарованный ночью.
И когда я проснулся, я внезапно увидел
Что луна потеряна
Он спит у меня на руках, он спит у меня на руках.
