Ty przychodzisz jak noc majowa,
biała noc, noc uśpiona w jaśminie,
i jaśminem pachną twoje słowa,
i księżycem sen srebrny płynie,
płyniesz cicha przez noce bezsenne
- cichą nocą tak liście szeleszczą -
szepczesz sny, szepczesz słowa tajemne,
w słowach cichych skąpana jak w deszczu...
To za mało! Za mało! Za mało!
Twoje słowa tumanią i kłamią!
Piersiom żywych daj oddech zapału,
wiew szeroki i skrzydła do ramion!
Nam te słowa ciche nie starczą.
Marne słowa. I błahe. I zimne.
Ty masz werbel nam zagrać do marszu!
Smagać słowem! Bić pieśnią! Wznieść hymnem!
Jest gdzieś radość ludzka, zwyczajna,
jest gdzieś jasne i piękne życie. -
Powszedniego chleba słów daj nam
i stań przy nas, i rozkaż - bić się!
Niepotrzebne nam białe westalki,
noc nie zdławi świętego ognia -
bądź jak sztandar rozwiany wśród walki,
bądź jak w wichrze wzniesiona pochodnia!
Odmień, odmień nam słowa na wargach,
naucz śpiewać płomienniej i prościej,
niech nas miłość ogromna potarga,
więcej bólu i więcej radości!
Jeśli w pieśni potrzebna ci harfa,
jeśli harfa ma zakląć pioruny,
rozkaż żyły na struny wyszarpać
i naciągać, i trącać jak struny.
Trzeba pieśnią bić aż do śmierci,
trzeba głuszyć w ciemnościach syk węży.
Jest gdzieś życie piękniejsze od wierszy.
I jest miłość. I ona zwycięży.
Wtenczas daj nam, poezjo, najprostsze
ze słów prostych i z cichych - najcichsze,
a umarłych w wieczności rozpostrzyj
jak chorągwie podarte na wichrze.
Вы приходите в майской ночи,
Белая ночь, спала в ночном жасмина,
и жасмина запах ваших слов,
и луна сена серебро жидкость,
плавать тихий бессонными ночами
- Тихо ночью, так что шелест листьев -
шептать мечты, шепча тайные слова,
по словам спокойствия купались под дождем ...
Это не достаточно! Довольно! Довольно!
Ваши слова Tumani и ложь!
Грудки жизни дать дыхание энтузиазмом,
wiew широкие плечи и крылья!
Нам эти слова тишине не будет длиться.
Марн слова. Я тривиально. И холодно.
Вы должны играть ловушку нас марте!
Кнут слово! Борьба песню! Сор гимн!
Это где-то радость человеческого, обычная,
Это где-то яркое и красивой жизни. -
Хлеб насущный дать нам слова
и стоять нами, и ты - бой!
Нам не нужно белые весталок,
ночь не заглушить священный огонь -
или как знамя летать на фоне боевых действий
или как вихрь поднял факел!
Реформирование, изменить нам слова на губах,
научиться петь пламенно и просто,
давайте любить огромный Lacerate,
больше боли и веселее!
Если песни, которые вы должны арфе,
если арфа должна вызывать в воображении молнии,
будешь жил на струнных ключом
и растянуть и толкаются в виде строк.
У вас есть песня бороться до смерти,
Вы должны закончить в темных шипящих змей.
Это где-то в жизни более красивой, чем строк.
И это любовь. И она будет преобладать.
Тогда давайте, Поэзия, простой
с простыми словами и спокойное - самый тихий,
и мертвые во вечности Spread
а баннеры разрывается в вихрь.
