Запаветны напеў, далячыняў смуга,
У чаканні зары, што заблішча сляпушча -
Як свая, мне твая векавая туга,
Белавеская пушча, Белавеская пушча.
Тут забыты даўно наш прабацькаўскі схоў
І, часамі, той кліч нашых продкаў пачуўшы,
Шэрай птушкай лясной з дальна-даўніх вякоў
Да цябе паспяшаю, Белавеская пушча.
Ледзьве значным слядком да крыніцы брыду
Праз траву, трыснягі, хмызняковыя гушчы,
Як алені, з кален п'ю жывую ваду
Роднай праўды твае, Белавеская пушча.
Адагрэю душу ля высокіх дубоў,
Ды на ўцеху жывым і сляпым, і відушчым,
Панясу твой напеў запаветны дамоў,
Белавеская пушча, Белавеская пушча.
The cherished melody, the distant mist,
Waiting for the dawn, that the splendor is blind -
As my own, I have your age-old longing,
Belovezhskaya Pushcha, Belovezhskaya Pushcha.
Our ancestral hiding place has long been forgotten here
And, sometimes, that call of our ancestors having heard,
Gray bird of the forest from ancient times
I hurry to you, Belovezhskaya Pushcha.
Barely a significant trace to the source of the filth
Through grass, reeds, bushes,
Like deer, I drink living water from my knees
Your native truth, Belovezhskaya Pushcha.
I will warm my soul by the tall oaks,
Yes, to the delight of the living and the blind and the sighted,
I will carry your melody to the cherished houses,
Belovezhskaya Pushcha, Belovezhskaya Pushcha.
