Τα λόγια και τα χρόνια τα χαμένα
και τους καημούς που σκέπασε καπνός
η ξενιτιά τα βρήκε αδελφωμένα
Κι οι ξαφνικές χαρές που ήρθαν για μένα
ήταν σε δάσος μαύρο κεραυνός
κι οι λογισμοί που μπόρεσα για σένα
Και σου μιλώ σ' αυλές και σε μπαλκόνια
και σε χαμένους κήπους του Θεού
κι όλο θαρρώ πως έρχονται τ' αηδόνια
με τα χαμένα λόγια και τα χρόνια
εκεί που πρώτα ήσουνα παντού
και τώρα μες στο κρύο και στα χιόνια
Η μοίρα κι ο καιρός το 'χαν ορίσει
στον κόσμο αυτό να ρίξω πετονιά
κι η νύχτα χίλια χρόνια να γυρίσει
Στο τέλος της γιορτής να τραγουδήσει
αυτός που δεν εγνώρισε γενιά
και του καημού την πόρτα να χτυπήσει
και του καημού την πόρτα να χτυπήσει
και του καημού την πόρτα να χτυπήσει
Δεν ήτανε ρολόι σταματημένο
σε ρημαγμένο κι άδειο σπιτικό
οι δρόμοι που με πήραν και προσμένω
Τα λόγ
Слова и годы потеряли
и горести несли табак
изгнанник он нашел братская
И внезапные радости, которые пришли ко мне
Это был лес Черная молния
и мысли, что я мог для вас
И я говорю во внутренних дворах и балконов
и Затерянные сады Бога
и я полагаю, что все приходят соловьев
с потерей слов и лет
где сначала были везде
и теперь на фоне холода и снега
Судьба и погода "хан назначил
в этом мире не может бросить линии
и ночные тысячи лет превратилась
В конце фестиваля петь
тот, кто не знает ни одно поколение
и тоска дверь стучится
и тоска дверь стучится
и тоска дверь стучится
Нет часов был остановлен
в разоренной и пустой дом
дороги, которые взяли меня и с нетерпением
журнал
