Баҳодир Ҳожиматов cӯзи
Тyғилган юрт меҳри бошқадир,
Марғилонда ӯйларим колди.
Шеърлар кӯпдир - сеҳри бошқадир,
Муҳаммадсиз кӯйларим қолди.
Шеърларингиз дардларим эди,
Сизни дарднинг қай бири еди,
Бу торим ҳам шеърингиз деди,
Ёзилмаган кӯйларим қолди.
Зор - зор йиғлаб турар Андижон,
Етмасмиди Бобуру Чӯлпон,
Тополмайин ахтариб шу он,
Муҳаммадсиз кӯйларим қолди.
Мусибатдан юрак тулдию,
Кӯтилмаган армон булдию,
Тақдирми ё кӯргиликми бу,
Айтилмаган кӯйларим колди.
Дардларингиз қадрига етдим,
Кӯйни ёзиб шеърингиз кутдим,
Ушбу шеърни зор йиғлаб битдим,
Муҳаммадсиз кӯйларим колди.
Bahodir Khojimatov
The love of the homeland is different,
I lost my mind in Margilan.
Poems abound - magic is another,
I am left without Muhammad.
Your poems were my pain,
What was your pain,
This poem also said your poem,
I have unwritten tunes left.
Andijan cries loudly,
Etmasmidi Boburu Chulpon,
I can't find it,
I am left without Muhammad.
Heartbreak,
It was an unexpected dream,
Whether it is destiny or blindness,
I have left unspoken tunes.
I appreciate your pain,
I wrote your song and waited for your poem,
I cried a lot at this poem,
I am left without Muhammad.
