Абдулла Орипов сӯзи
Ӯтар бу кӯприкдан жамики жонзот,
Чумолидан тортиб филлар ҳам ӯтар.
Султонлар ӯтади гоҳ шод, гоҳ ношод,
Занжирларин судраб қуллар ҳам ӯтар.
Элчиларга ӯхшаб турфа замондан,
Шалоқ аравалар, "мерс"лар ӯтади.
Рубарӯ келишиб икки томондан,
Бир-бирига тамом терслар утади.
Олифталар утар - ғариб сийрати,
Ботирлар ӯтади - қалбида утлар.
Бешиклар ӯтади - дунё зийнати,
Ӯтади лапанглаб, вазмин тобутлар.
Мутассил бу йулда келади тукнаш,
Нур билан зулумот, улим ва ҳаёт.
Бу куприк оламнинг узига ӯхшаш,
Бир фарқи - соҳиби ихтиёрсиз зот.
Кӯприк остидаги жӯш ӯрган дарё,
Сув эмас - ӯтганлар тахир кӯз ёши.
Ҳар нени кӯтаргай бир узи танҳо,
Бор на таъмирчиси, на бир юкдоши.
Бу кӯприк, бу кӯприк хуласа агар,
Не хислар қоларди сарсон-саргардон.
Гарчи қисматида бор қанча хатар,
Ҳар нечук барига у балогардон...
Ё султон бул,
Ё бир оддий бир деҳкон.
Ҳаммани тенг бирдай,
Олиб кетади.
Abdulla Oripov burns
Utar is a creature from this bridge,
Elephants also eat ants.
The sultans are sometimes happy, sometimes unhappy,
Slaves will also be dragged by their chains.
Like the apostles, from time immemorial,
Shalok chariots, "mers" pass.
Faced on both sides,
They are completely negative to each other.
Elevators are a strange sight,
Batyrs pass - fires in their hearts.
Cradles pass - the adornment of the world,
Passes lapanglab, heavy coffins.
Mutassil is coming this way,
Light and darkness, science and life.
This bridge is like the world itself,
The only difference is the owner of the breed.
The bridge over the river,
Not water - tears of the past.
Each neni is a single member,
Bor is neither a repairman nor a loader.
This bridge, this bridge in short, if,
No wandering sensations.
Although there is a lot of danger in the section,
Every little thing raises it ...
Or be a sultan,
Or a simple farmer.
All are equal,
It will take away.
