Sorkat kohti kattoa!
Sorkat kohti kattoa!
Viimeistä mailia taitan
Ilman päätä ja häntää!
Vailla ääntä vaikeroidaan!
Vailla ääntä vaikeroidaan!
Kuoleman kehdossa kahdeksan päätä
Rintaasi puree ja ruumiisi raiskaa
Joukkohautojen henget vaikeroi
Kun peto siittää nuorta neitsyyttä
Tämä virta meidät ristiinnaulitsee
Vuodamme kuiviin ja kärsimme
Viimeiset metrit ryömimme
Vailla loppua unohdamme
Selkärangasta teet jalkapuun
Sinä istut sylkisateessa
Luusi irti kivittävät
Ne jotka halveksivat
Kuoleman kehdossa kahdeksan päätä
Rintaasi puree ja ruumiisi raiskaa
Vitsauksen vankkurit ajaa takaa
Ne jotka halveksivat
Luojamies jälkeenjääneenä itsensä makaa
Kuoleman kehdossa kahdeksan päätä
Rintaasi puree ja ruumiisi raiskaa
Yksin ja tiukasti kiinni ruumiissa
Josta joskus tuli kylmä
Pelko paremmasta
Sai arvet märkimään
Leikkaan kurkun jotta muistan tuskani
Ei parane milloinkaan ottaa aikaa tosissaan
En jaksa vuotaa enää verta
En tulehdusta taltuttaa
En miettiä miksi, milloinka ja minkä vuoksi
En tahdo enää mieltäni satuttaa
Sorkat kohti kattoa!
Vailla ääntä vaikeroidaan!
Viimeiset metrit ryömimme
Vailla loppua unohdamme
Selkärangasta teet jalkapuun
Sinä istut sylkisateessa
Luojamies jälkeenjääneenä itsensä makaa.
Когти к крыше!
Когти к крыше!
Я сложу последнюю милю
Без головы и хвоста!
Нет звука!
Нет звука!
Восемь голов в колыбели смерти
Твоя грудь кусается, а твое тело насилует
Стонут духи братских могил
Когда зверь рожает молодую девственность
Этот поток нас распинает
Мы просачиваемся и страдаем
Последние метры мы проползли
Без конца мы забываем
Из позвоночника сделаешь скамеечку для ног
Вы сидите под дождем из слюны
Ваши кости будут камнями
Те, кто презирают
Восемь голов в колыбели смерти
Твоя грудь кусается, а твое тело насилует
Чумные фургоны бегут сзади
Те, кто презирают
Оставленный Творец лежит сам с собой
Восемь голов в колыбели смерти
Твоя грудь кусается, а твое тело насилует
Один и прочно прикреплен к телу
Который иногда становился холодным
Страх лучшего
Получил счета
Я перерезал себе горло, чтобы вспомнить свою боль
Никогда не становится лучше серьезно относиться ко времени
Я не могу больше кровоточить
Я не контролирую воспаление
Я не думаю о том, почему, когда и почему
Я не хочу больше ранить свой разум
Когти к крыше!
Нет звука!
Последние метры мы проползли
Без конца мы забываем
Из позвоночника сделаешь скамеечку для ног
Вы сидите под дождем из слюны
Оставленный Творец лежит сам с собой.
