Текст песни Ева Ривас - Тамам Ашхар

Tamam ashxar ptut eka, chtoghi Habash, nazani,
Chtesa qu didari pes, dun dipunen bash, nazani,
Te xam haqnis, te zar haqnis, ku shinis dumash, nazani,
Endu hama qu tesnoghn asum e vash, vash, nazani.

Yis en Sayat-Novasin chim, vur avzi vra himanam,
Ajab mizid inch is kamum, srtet me xabar imanam,
Dun krak, haqatst krak, vur me krakin dimanam,
Hndu ghalam qaru vren tsatskil is marmash, nazani.

Dun patvakan javahir is, ernek qu arnoghin @li,
Ov ku gtne, ax chi qashi, vay qu kortsnoghin @li,
Apsos, vur shutov miril e, lusn qu tsnoghin @li,
April er, mek el er beri qizi pes naghash, nazani.

Я был в Абаше, я весь мир прошел до края, нежная,
Тебе подобной нет нигде, ты отблеск рая, нежная,
Ведь на тебе и холст простой - как ткань парчовая, нежная,
Недаром все,кто тебя встречает,говорит:"Ох, нежная"

Ты - дивный жемчуг. Счастлив тот, кому судьба купить тебя.
Не пожалеет, кто найдет, но горе - обронить тебя.
Увы, в блаженном свете та, чей жребий был родить тебя;
Живи она, была б у ней, как ты,- вторая, нежная.

Ты драгоценна вся насквозь, твоя сверкает красота,
Волна твоих густых волос янтарной нитью повита.
Глаза - два кубка золотых, граненых чашечек чета,
Ресницы - строем острых стрел разят, пронзая, нежная.

Лицо твое,- сказал бы перс,- второе солнце и луна.
Окутав шалью тонкий стан, ты золотом оплетена.
Художник выронил перо, рука виденьем сражена.
Встав, ты - как Рахш, а сев - затмишь блеск попугая, нежная.

Но не таков Саят-Нова, чтоб на песке воздвигнуть дом.
Чего ты хочешь от меня,- как в сердце вычитать твоем?
Ты вся - огонь, твой плащ - огонь, как воевать с таким огнем?
На ткань индийскую твою легла другая, нежна

Էնդու համա քու տեսնողըն ասում է վա~շ, վա~շ, նազանի:
Չը տեսա քու դիդարի պես' դուն դիփունեն բաշ, նազանի.
Թե խամ հաքնիս, թե զար հաքնիս,կու շինիս ղումաշ, նազանի
Թամամ աշխարհ պըտուտ էկա, չը թողի Հաբաշ, նազանի.

Դուն պատվական ջավահիր իս, է'րնեկ քու առնողին ըլի.
Ով կու գըթնե, ախ չի քաշի, վա'յ քու կորցընողին ըլի.
Ափսուս վուր շուտով միռիլ է, լուսըն քու ծընողին ըլի.
Ապրիլ էր, մեկ էլ էր բերի քիզի պես նաղաշ, նազանŠ

Tamam ashxar ptut eka, chtoghi habash, nazani,
Chtesa qu didari pes, dun dipunen bash, nazani,
Te xam haqnis, te zar haqnis, ku shinis dumash, nazani,
Endu hama qu tesnoghn asum e vash, vash, nazani.

Yis en Sayat-Novasin chim, vur avzi vra himanam,
Ajab mizid inch is kamum, srtet me xabar imanam,
Dun krak, haqatst krak, vur me krakin dimanam,
Hndu ghalam qaru vren tsatskil is marmash, nazani.

Dun patvakan javahir is, ernek qu arnoghin @li,
Ov ku gtne, ax chi qashi, vay qu kortsnoghin @li,
Apsos, vur shutov miril e, lusn qu tsnoghin @li,
April er, mek el er beri qizi pes naghash, nazani.

I was in Abash, I went all the way to the edge, gentle,
You are not like anywhere else, you are a reflection of paradise, tender,
Indeed, the canvas is simple on you - like brocade fabric, delicate,
No wonder everyone who meets you says: “Oh, gentle”

You are a wonderful pearl. Happy is the one to whom fate will buy you.
He will not regret who finds, but woe is to drop you.
Alas, in blissful light the one whose lot was to give birth to you;
Live she, if she was like you - the second, tender.

You are precious through and through, your beauty sparkles
The wave of your thick hair is twisted with amber thread.
Eyes - two cups of gold, faceted cups of a couple,
Eyelashes - a system of sharp arrows is bent, piercing, tender.

Your face, the Persian would say, is the second sun and moon.
Having shrouded a thin camp with a shawl, you are braided with gold.
The artist dropped his pen, his hand was struck with a vision.
Having risen, you are like Rahsh, and sowing will overshadow the shine of a parrot, tender.

But Sayat Nova is not such as to build a house in the sand.
What do you want from me - how to subtract from your heart?
You are all fire, your cloak is fire, how to fight such fire?
On your Indian fabric lay another, tender
 
Էնդու համա քու տեսնողըն ասում է վա ~ շ, վա ~ շ, նազանի:
Չը տեսա քու դիդարի պես 'դուն դիփունեն բաշ, նազանի.
Թե խամ հաքնիս, թե զար հաքնիս, կու շինիս ղումաշ, նազանի
Թամամ աշխարհ պըտուտ էկա, չը թողի Հաբաշ, նազանի.

Դուն պատվական ջավահիր իս, է'րնեկ քու առնողին ըլի.
Ով կու գըթնե, ախ չի քաշի, վա'յ քու կորցընողին ըլի.
Ափսուս վուր շուտով միռիլ է, լուսըն քու ծընողին ըլի.
Ապրիլ էր, մեկ էլ էր բերի քիզի պես նաղաշ, նազան & # 138