Τα κροτάφια τ' ασημένια που τα βάραινε η έννοια
Μεσ στησ νιότησ μου την όμορφη αυγή
Δεν τ' ασήμωσε ο χρόνοσ μα τ' ασήμωσε ο πόνοσ
Τα ξενύχτια κι η δική σου συλλογή
Τέτοια αγάπη σαν τον ουρανό μεγάλη
Τέτοια αγάπη σαν τη θάλασσα πλατιά
Δεν εμπόρεσεσ τι κρίμα να τη νιώσεισ
Γιατί λείπει απ' τα στήθια σου η καρδιά
Μια ζωή τυραννισμένη κι απ' το κλάμα ποτισμένη
Να τι κέρδισα από σένα δυστυχώσ
Στην ψυχή μου τα συντρίμμια στο κεφάλι μου τ' ασήμια
Για ανάμνηση να τα ‘χω διαρκώσ
Τέτοια αγάπη σαν τον ουρανό μεγάλη
Τέτοια αγάπη σαν τη θάλασσα πλατιά
Δεν εμπόρεσεσ τι κρίμα να τη νιώσεισ
Γιατί λείπει απ' τα στήθια σου η καρδιά
Δεν εμπόρεσεσ τι κρίμα να τη νιώσεισ
Γιατί λείπει απ' τα στήθια σου η καρδιά
Серебряные виски, отягощенные понятием
На прекрасном рассвете моей юности
Не время посеребрило его, а боль сделала это
Бессонные ночи и твоя собственная коллекция
Такая любовь, огромная, как небо
Такая любовь, широкая, как море
Ты не смог вынести стыда почувствовать это
Почему сердца нет в твоей груди?
Жизнь, тиранизированная и политая слезами
Вот что я, к сожалению, обрел от тебя
В моей душе осколки, в моей голове серебро
Как память, чтобы сохранить их навсегда
Такая любовь, огромная, как небо
Такая любовь, широкая, как море
Ты не смог вынести стыда почувствовать это
Почему сердца нет в твоей груди?
Ты не смог вынести стыда почувствовать это
Почему сердца нет в твоей груди?