Я могилу милой искал
Но ее найти нелегко
Долго я томился и страдал
Где же ты, моя Сулико ?
Долго я томился и страдал
Где же ты, моя Сулико ?
Розу на пути встретил я
В поисках уйдя далеко
Роза пожалей услышь меня
Нет ли у тебя Сулико?
Роза пожалей услышь меня
Нет ли у тебя Сулико?
Роза наклонившись слегка
Свой бутон раскрыв широко
Тихо прошептала она мне тогда
Не найти тебе Сулико
Тихо прошептала мне тогда
Не найти тебе Сулико
Среди роз душистых в тени
Песни соловей звонко пел
Я у соловья тогда спросил
Сулико не ты ли пригрел
Я у соловья тогда спросил
Сулико не ты ли пригрел
Соловей вдруг замолчал
Розу тронул клювом легко
Ты нашел что ищешь он сказал
Вечным сном здесь спит Сулико
Ты нашел что ищешь он сказал
Вечным сном здесь спит Сулико
Оригинальное стихотворение А. Церетели:
სულიკო
საყვარლის საფლავს ვეძებდი,
ვერ ვნახე!.. დაკარგულიყო!..
გულამოსკვნილი ვჩიოდი:
„სადა ხარ, ჩემო სულიკო?!“
ეკალში ვარდი შევნიშნე,
ობლად რომ ამოსულიყო,
გულის ფანცქალით ვკითხავდი:
„შენ ხომ არა ხარ სულიკო?!“
ნიშნად თანხმობის კოკობი
შეირხა... თავი დახარა,
ცვარ-მარგალიტი ციური
დაბლა ცრემლებად დაჰყარა.
სულგანაბული ბულბული
ფოთლებში მიმალულიყო,
მივეხმატკბილე ჩიტუნას:
„შენ ხომ არა ხარ სულიკო?!“
შეიფრთქიალა მგოსანმა,
ყვავილს ნისკარტი შეახო,
ჩაიკვნეს-ჩაიჭიკჭიკა,
თითქოს სთქვა: „დიახ, დიახო!“
დაგვქათქ+
I was looking for a sweet grave
But she's not easy to find
For a long time I languished and suffered
Where are you, my Suliko?
For a long time I languished and suffered
Where are you, my Suliko?
I met a rose on the way
Looking far away
Rose take pity hear me
Do you have Suliko?
Rose take pity hear me
Do you have Suliko?
Rose leaning slightly
Opening your bud wide
She quietly whispered to me then
You Can't Find Suliko
Quietly whispered to me then
You Can't Find Suliko
Among fragrant roses in the shade
The nightingale sang songs loudly
I then asked the nightingale
Suliko did you warm
I then asked the nightingale
Suliko did you warm
The nightingale suddenly fell silent
I touched the rose with its beak easily
You found what you are looking for he said
Suliko sleeps here forever
You found what you are looking for he said
Suliko sleeps here forever
Original poem by A. Tsereteli:
სულიკო
საყვარლის საფლავს ვეძებდი,
ვერ ვნახე! .. დაკარგულიყო! ..
გულამოსკვნილი ვჩიოდი:
„სადა ხარ, ჩემო სულიკო ?!"
ეკალში ვარდი შევნიშნე,
ობლად რომ ამოსულიყო,
გულის ფანცქალით ვკითხავდი:
„შენ ხომ არა ხარ სულიკო ?!"
ნიშნად თანხმობის კოკობი
შეირხა ... თავი დახარა,
ცვარ-მარგალიტი ციური
დაბლა ცრემლებად დაჰყარა.
სულგანაბული ბულბული
ფოთლებში მიმალულიყო,
მივეხმატკბილე ჩიტუნას:
„შენ ხომ არა ხარ სულიკო ?!"
შეიფრთქიალა მგოსანმა,
ყვავილს ნისკარტი შეახო,
ჩაიკვნეს-ჩაიჭიკჭიკა,
თითქოს სთქვა: „დიახ, დიახო!"
დაგვქათქ +