Przerosło mnie wielkie szczęście,
Zmiażdżyło mnie i przygniotło.
Rozmiata mi w oczach ziemię,
Jak gwiazda ognistą miotłą.
Płynę na jakiejś planecie,
Stoję pod jakąś pochodnią,
Największym szczęściem jest miłość
A szczęście największą zbrodnią.
Ziemia maleje, jak komar,
I brzęczy gdzieś koło ucha,
Ach kto mnie wstrzyma, kto szumu
Słońc wirujących wysłucha!
Kto ze mnie niebo wypije.
Kto zgasi piekło goryczy?
Nikt! Nic się nie dzieje, tylko
Serce żywcem palone aż syczy.
У меня не было счастья
Это раздавило меня и раздавило меня.
Он будет опираться на мои глаза, земля,
Как огненная звезда с метлой.
Я плыву на планете,
Я стою под факелом,
Любовь - величайшее счастье
И счастье величайшее преступление.
Земля уменьшается как комар,
И гудеть где -то возле уха
О, кто меня останавливает, кто шум
Шпинническое солнце услышит!
Кто будет выпить небо меня.
Кто будет погасить черт горечи?
Никто! Ничего не происходит, только
Сердце сожжено заживо.
