На руінах Вялікага Княства,
Не засталась ніводнага князя.
Адышлі у асьлед за паганствам,
Радаводаў шляхетныя вязі.
Не ўзнесціся больш гэтым сценам.
Адгрымелі мячы, змоўклі ліры.
І блукаюць магутныя цені
Па мурох Наваградку і Міру
І з якой найвялікшай нагоды
У нябожчыка пульс мы шукаем?
А Літва засталась назаўсёды
Там, дзе Рым і Арда Залатая.
Колькі сумна, настолькі і смешна
І падобная да горкае кпіны
Грамадзяніна з ліку тутэйшых,
Параўноўваць з вольным ліцьвінам
Ах, як цяжка пазбыцца жаданняў
Узгадаць, што дзе нам прыналежыць
І літоўскаю дзідай хоць у марах
Папахаць каля Спасскае Вежы
Можа досыць змагацца з прывідам?
Дай та Бог на што іншае сілы.
Нам ня вернуць Смаленска і Вільні,
Як ня вернуць мінулых часінаў
У занядбанай краінай абшарах,
Дзвюх эпохаў мяняецца вахта.
І пад веліч славутых штандараў
Паўстае наша новая шляхта!
Насуперак агіднай абразе,
Што тут жыць можна толькі ў прыгоне,
На Радзіму вяртаюцца князі,
Скрозь вякі чуцен тупат іх коняў.
On the ruins of the Grand Duchy,
There was not a prince.
Gone are asled for paganism
Noble bloodlines take me.
Do not ascend more than these walls.
Otgremeli balls, silent lyre.
And roam powerful shadows
On the walls of a Novogrudok and Peace
And with a great occasion
At the pulse of the dead man we are looking for?
But Lithuania remains forever
Where Rome and the Golden Horde.
How sad and so funny
And such a bitter mockery
Citizen of the number of local,
Compare with a free Litvin
Oh, how difficult it is to get rid of desires
Recall that where we belong
Lithuania and the spear even in dreams
A hat around Spasskaya Tower
Maybe enough to deal with a ghost?
Give God what other forces.
We will not return of Smolensk and Vilnius,
How not to return to the past times
In the abandoned spaces of the country,
Two epochs change watch.
And under the banners of the greatness of the famous
This raises our new know!
Contrary disgusting insult
What is possible to live only in the Castle,
Returning to their homeland princes,
Through the centuries heard the tramp of their horses.
